| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
800 | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ret | ||
| IETF | ret | ||
| Glottolog | rett1240 | ||
| Ethnologue | ret | ||
| BPS | 0181 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język reta (lub retta)[1][2] – język papuaski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, przede wszystkim w rejonie wyspy Pura. Należy do grupy języków timor-alor-pantar[3][4].
Publikacja Ethnologue podaje, że posługuje się nim 800 osób[4]. Społeczność Reta zamieszkuje wieś Retta na wyspie Pura, część wyspy Ternate (trzy wsie) oraz zachodnie wybrzeże wyspy Alor (miejscowości Wolang i Hula)[3]. Pewne skupiska jego użytkowników występują w innych zakątkach prowincji, m.in. w miastach Kupang i Kalabahi, a także w zachodniej Indonezji (Batam)[5].
Różnice dialektalne są niewielkie, ograniczają się do pewnych cech fonologii i leksyki. Da się wyróżnić dwie odmiany: pura-wolang i ternate-hula[6]. Sami użytkownicy zwykle określają swój język jako piʔabaŋ hur („język naszej wsi”)[7].
Jest zdecydowanie zagrożony wymarciem. W użyciu są również języki malajski alorski i indonezyjski, które przeważają w prawie wszystkich sferach życia (poza kontaktami domowymi)[8]. Wiele osób (zwłaszcza ze starszego pokolenia) włada również dominującym lokalnie językiem blagar[9]. Niegdyś reta uznawano za dialekt blagar, lecz okazało się, że języki te nie są sobie szczególnie bliskie[7][10].
Nie jest wzajemnie zrozumiały z językami używanymi na północnym skrawku wyspy Pura[4].
Istnieją nieliczne prace poświęcone temu językowi[11]. Został udokumentowany w postaci skrótowego opisu (Reta, w: Papuan languages of Timor-Alor-Pantar: Sketch grammars, 2020)[12] i obszerniejszego opracowania gramatycznego (A Grammar of Reta, 2021)[13].