Język serua

Serua

Obszar	Moluki (Indonezja)
Liczba mówiących	język wymarły
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Grupa centralno-wschodnia Grupa centralna Języki timor-babar Języki południowo-zachodniomolukańskie Języki teun-nila-serua Języki nila-serua Język serua
Status oficjalny
Ethnologue	10 wymarły↗
Kody języka
ISO 639-3	srw
IETF	srw
Glottolog	seru1245
Ethnologue	srw
BPS	0778 2
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język serua – język austronezyjski z prowincji Moluki w Indonezji.

Społeczność posługująca się tym językiem zamieszkiwała wyspę o tej samej nazwie (w grupie wysp Barat Daya), jednakże w 1978 r. została przesiedlona na Seram z powodu aktywności wulkanicznej^[1][2]. Pierwotnie serua był używany również w trzech wsiach w południowo-wschodniej części wyspy Nila^[3].

Przez samą społeczność jest traktowany jako jeden z dialektów języka TNS (teun-nila-serua). Pojęcie to obejmuje również dwa spokrewnione języki: bardzo podobny nila (według doniesień wzajemnie zrozumiały z serua) oraz bardziej odrębny teun^[4]. James T. Collins sklasyfikował serua i nila jako jeden język, wyodrębniając jednak osobny język teun^[5]. Starsze propozycje z XX w. zakładały, że języki TNS stanowią dialekty nieściśle wyróżnionego „języka damar”^[6]. Odnotowano użycie serua w charakterze lingua franca wysp Teun, Nila i Serua^[3].

Według Ethnologue (wyd. 22) jest językiem wymarłym (został wyparty przez malajski amboński)^[1]. We wcześniejszych materiałach SIL International (wyd. 16 Ethnologue oraz Atlas Bahasa Tanah Maluku) podano liczbę 2 tys. użytkowników (1990)^[7][8]. Pewną znajomość języka TNS zachowują niektórzy migranci w Holandii^[9].

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Serua, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
2. Florey 2005 ↓, s. 52.
3. van Engelenhoven 2003 ↓, s. 52.
4. van Engelenhoven 2003 ↓, s. 49–50.
5. Collins 1982 ↓, s. 123–125.
6. Taber 1993 ↓, s. 404–406.
7. M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P. (red.), Serua, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 16, Dallas: SIL International, 2009 [zarchiwizowane z adresu 2012-02-12]  (ang.).
8. Taber 1996 ↓, s. 65.
9. van Engelenhoven 2003 ↓, s. 77.

Bibliografia

• James T. Collins. Linguistic Research in Maluku: A Report of Recent Field Work. „Oceanic Linguistics”. 21 (1/2), s. 73–146, 1982. DOI: 10.2307/3623155. ISSN 0029-8115. OCLC 6015221068. JSTOR: 3623155. (ang.). 
• Aone van Engelenhoven: Language endangerment in Indonesia: The incipient obsolescence and acute death of Teun, Nila and Serua (Central and Southwest Maluku). W: Mark Janse, Sijmen Tol (red.): Language Death and Language Maintenance: Theoretical, Practical and Descriptive Approaches. Amsterdam: John Benjamins Publishing, 2003, s. 49–80, seria: Current Issues in Linguistic Theory 240. DOI: 10.1075/cilt.240.05eng. ISBN 978-90-272-4752-0. OCLC 772222789. (ang.).
• Margaret Florey: Language shift and endangerment. W: Alexander Adelaar, Nikolaus P. Himmelmann (red.): The Austronesian Languages of Asia and Madagascar. Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 43–64. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 0-7007-1286-0. OCLC 53814161. (ang.).
• Mark Taber. Toward a Better Understanding of the Indigenous Languages of Southwestern Maluku. „Oceanic Linguistics”. 32 (2), s. 389–441, 1993. DOI: 10.2307/3623199. ISSN 0029-8115. OCLC 5546295304. JSTOR: 3623199. (ang.). 
• Mark Taber (red.): Atlas Bahasa Tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996. ISBN 979-8132-90-4. OCLC 40713056. [dostęp 2024-08-04]. (indonez.).