Język wejewa

panewe Weyewa
Obszar

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja)

Liczba mówiących

55 tys. (2011)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 wew
IETF wew
Glottolog weje1237
Ethnologue wew
BPS 0189 2
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język wejewa (a. weyewa, veveva, waidjewa, wajewa, wewewa, wewjewa[1]; panewe Weyewa[2]) – język austronezyjski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, w zachodniej części wyspy Sumba. Według danych z 2011 roku posługuje się nim 55 tys. osób[1].

Serwis Ethnologue wyodrębnia trzy dialekty: weyewa, lauli (loli), tana righu[1]. Jest blisko spokrewniony z językiem lamboya[3].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wejewa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. Joel C. Kuipers: Language, Identity, and Marginality in Indonesia: The Changing Nature of Ritual Speech on the Island of Sumba. Cambridge: Cambridge University Press, 1998, s. 35. ISBN 978-0-521-62495-4. OCLC 37782937. [dostęp 2022-08-01]. (ang.).
  3. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Wewewa-Laboya, [w:] Glottolog 4.1, Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History, 2019, DOI10.5281/zenodo.3554966 [dostęp 2022-07-09] (ang.).