Język wiru

Wiru

Obszar	Southern Highlands (Papua-Nowa Gwinea)
Liczba mówiących	15 tys. (1981)[1]
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki transnowogwinejskie Język wiru
Status oficjalny
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3	wiu
IETF	wiu
Glottolog	wiru1244
Ethnologue	wiu
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język wiru (a. witu) – język papuaski używany w prowincji Southern Highlands w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Ialibu^[1][2]. Według danych z 1981 roku posługuje się nim nieco ponad 15 tys. osób^[1].

Tworzy samodzielną gałąź w ramach języków transnowogwinejskich^[2][3]. Być może jest bliżej spokrewniony z językami enga-kewa-huli (wskazują na to podobieństwa strukturalne i leksykalne, ale mogą to być zapożyczenia)^[2]. H. Hammarström (2018) sklasyfikował go jako izolat^[4]; podobnie uczyniono w publikacji Glottolog (5.0)^[5].

Sporządzono opis jego gramatyki (1967)^[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim^[1].

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
2. Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 71
3. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14]  (ang.).
4. Hammarström 2018 ↓, s. 301.
5. HaraldH. Hammarström HaraldH. i inni, Wiru, [w:] Glottolog 5.0, Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, 2024, DOI: 10.5281/zenodo.10804357 [dostęp 2024-08-20]  (ang.).???
6. Harland B.H.B. Kerr Harland B.H.B., A preliminary statement of Witu grammar: the syntactic role and structure of the verb, University of Hawaiʻi at Mānoa, 1967, OCLC 11738545  (ang.). Brak numerów stron w książce

Bibliografia

• Andrew Pawley, Harald Hammarström: The Trans New Guinea family. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 21–195, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-002. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
• Harald Hammarström: Language isolates in the New Guinea region. W: Lyle Campbell (red.): Language Isolates. Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 287–322, seria: Routledge Language Family Series. DOI: 10.4324/9781315750026-11. ISBN 978-1-138-82105-7. ISBN 978-1-315-75002-6. OCLC 1000447105. (ang.).