K-219

K-219
Klasa	okręt podwodny
Projekt	667AU
Oznaczenie NATO	Yankee I
	Historia
Początek budowy	28 maja 1970
Wodowanie	8 października 1971
	Marynarka Wojenna ZSRR
Wejście do służby	31 grudnia 1971
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 7 760 ton; 9 600 ton
Długość	132 metry
Szerokość	11,6 metra
Zanurzenie	8 metrów
Zanurzenie testowe	400 metrów
	Napęd
	2 reaktory PWR, 2 turbiny, 2 śruby
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 13 węzłów; 27 węzłów
Zasięg	70 dni
	Uzbrojenie
	D-5U: 16 x R-27U SLBM
Wyrzutnie torpedowe	4 × 533 mm (dziób); 2 × 400 mm (rufa)
Załoga	120 osób
	Multimedia w Wikimedia Commons

K-219 – radziecki okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 667AU (NATO: Yankee I) Floty Północnej, zwodowany w 1971 roku. W skład uzbrojenia okrętu wchodził system rakietowy D-5U z 16 pociskami SLBM średniego zasięgu R-27U (NATO: SS-N-6 SERB). 3 października 1986 roku podczas patrolu 970 km na wschód od Bermudów, doszło do wywołanej dekompresją wyrzutni eksplozji pocisku co wywołało pożar okrętu. Po wynurzeniu awaryjnym jednostki, 6 października 1986 roku okręt SSBN zatonął w trakcie holowania, na głębokości 5 500 metrów.

Historia

3 października 1986 roku na okręcie, dowodzonym przez Igora Britanowa, patrolującym u wybrzeży Stanów Zjednoczonych, doszło do zalania szóstego silosu rakietowego i eksplozji paliwa pocisku balistycznego. W efekcie fatalnych dla okrętu zdarzeń (zalanie, eksplozja, emisja trujących gazów, skażenie radioaktywne, pożar) nastąpiła utrata kontroli nad jednym z dwóch reaktorów. Pręty hamujące reakcję łańcuchową opuścił ręcznie marynarz Siergiej Preminin (który zmarł z braku tlenu, nie mogąc się wydostać z przedziału reaktora), nie dopuszczając do zniszczenia reaktora i skażenia środowiska. W wyniku uszkodzeń okręt zatonął 6 października 1986 roku. Ze 119 członków załogi uratowano 115.

Według oświadczenia Związku Radzieckiego, wypadek był efektem kolizji K-219 z amerykańskim okrętem podwodnym USS „Augusta” (SSN-710). Marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych oficjalnie zaprzeczyła jednak, aby „Augusta” uczestniczyła w kolizji z radzieckim okrętem, także dowodzący radziecką jednostką kpt. II rangi Igor A. Britanow oświadczył, iż żadna kolizja nie miała miejsca^[1]

Przypisy

↑ Igor Kurdin, Wayne Grasdock USN: Loss of a Yankee SSBN. UnderseaWarfare, The Official Magazine of the U.S. Submarine Force. [dostęp 2010-01-05]. (ang.).

Bibliografia

Frank von Hippel, Oleg Bukharin, Timur Kadyshev, Eugene Miasnikov, Pavel Podvig: Russian Strategic Nuclear Forces. The MIT Press, 2004. ISBN 0-2626-6181-0.

[1] Igor Kurdin, Wayne Grasdock USN: Loss of a Yankee SSBN. UnderseaWarfare, The Official Magazine of the U.S. Submarine Force. [dostęp 2010-01-05]. (ang.).

[1]