Państwo | |
---|---|
Projektant | |
Rodzaj |
karabin |
Historia | |
Prototypy |
1860 |
Produkcja |
1863–1869 |
Wyprodukowano |
ok. 200 000 |
Dane techniczne | |
Kaliber |
14,2 mm |
Nabój |
.58 Spencer |
Magazynek |
rurowy o pojemności 7 nabojów |
Wymiary | |
Długość |
1092 mm |
Długość lufy |
660 mm |
Masa | |
broni |
4,1 kg |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku |
366 m/sek |
Karabin powtarzalny Spencera (ang. Spencer repeating rifle) – amerykański karabin powtarzalny przyjęty na wyposażenie przez Armię Unii w okresie wojny secesyjnej.
Karabin został zaprojektowany przez Christophera Spencera, który ukończył nad nim prace w marcu 1860 roku. Posiadał magazynek rurowy o pojemności 7 naboi umieszczony w kolbie. Przeładowanie odbywało się przy użyciu dźwigni (system lever-action) pełniącej równocześnie funkcję kabłąka.
Początkowo konserwatywnie nastawiony Department of War zwlekał z wprowadzeniem do służby nowego karabinu, ale konstruktorowi udało się uzyskać audiencję u prezydenta Abrahama Lincolna, któremu nowa broń tak się spodobała, że wymógł jej wprowadzenie do produkcji.
Karabiny Spencera najpierw wprowadzono na wyposażenie oddziałów Marynarki Wojennej, a następnie wojsk lądowych, szczególną popularnością zdobywając w oddziałach kawalerii. Po raz pierwszy zostały użyte bojowo w bitwie pod Hoover's Gap. Broń wykazywała wysoką niezawodność i miała znacznie większą szybkostrzelność względem popularnych wtedy karabinów jednostrzałowych ładowanych odprzodowo (20 strz./min. w porównaniu do 2/3 strz./min.). Pomimo oczywistych zalet karabiny Spencera nie wyparły jednak z uzbrojenia karabinów jednostrzałowych[1].
Spencer produkowany był również w wersji skróconej jako karabinek (Spencer carbine).