Portret Karla Agricoli pędzla Franza Xaverego Stöbera, przed 1834 rokiem | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Karl Agricola (ur. 18 października 1779 w Säckingen, zm. 15 maja 1852 w Wiedniu) – austriacki malarz miniatur, grafik uprawiający miedzioryt.
Po ukończeniu studiów w Karlsruhe, w latach 1793–98 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu u Heinricha Friedricha Fügera[1][2][3].
Po studiach osiadł w Wiedniu i pracował jako grafik, tworząc miedzioryty i sztychy z kopiami prac klasycznych m.in. Rafaela, Elsheimera, Parmigianino, Holbeina, Poussina czy Carracciego[2][4]. Malował jednak głównie miniatury, rzadziej portrety, stosował również akwarele[4][3][1].
Jego miniatury były cenione zarówno na dworze cesarskich jak i wśród szlachty i mieszczaństwa wiedeńskiego[2]. Szczególnie udanymi miniaturami Agricoli były portret cara Aleksandra I i dziecięcy portret Herzoga von Reichstadt Napoleona II Bonapartego (kopia pracy Eugène'a Isabey'ego[2].
Od 1836 roku członek wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych[1].
W 1936 roku imieniem Agricoli nazwano ulicę w szesnastej dzielnicy Wiednia – Ottakring – Agricolagasse[1].