Karl Nickerson Llewellyn (ur. 22 maja 1893 w Seattle, zm. 13 lutego 1962 w Chicago) – żołnierz niemieckiej piechoty, amerykański prawnik i filozof prawa.
Dorastał na Brooklynie. Uczęszczał do Yale i Yale Law School, gdzie był redaktorem the Yale Law Journal.
Studiował za granicą, na Uniwersytecie Paryskim, gdy wybuchła I wojna światowa. Był zafascynowany Niemcami i – ku zmartwieniu swoich rodziców – zaciągnął się do niemieckiej piechoty. Podczas bitwy został ranny. Po pobycie w szpitalu powrócił do Stanów Zjednoczonych dokończyć studia Uniwersytecie Yale w 1915.
Został wykładowcą Columbia Law School w 1925, gdzie wykładał do 1951, kiedy to został profesorem Uniwersytetu Chicagowskiego. Opracował Uniform Commercial Code.
Obok Jerome’a Franka, Maxa Radina, Josepha C. Hutchesona, Johna C. Graya, Felixa S. Cohena i Benjamina N. Cardoza zaliczany jest do czołowych postaci z kręgu amerykańskich realistów prawnych. Za słowa, że prawo jest tym, co robią sędziowie, bywał oskarżany o wychwalanie tyranii i wyzucie prawa z moralności.
Karl Nickerson Llewellyn w swojej filozofii prawa między innymi twierdził, że:
Filozof ten uważał również, że „nie jest łatwo przemienić ludzi w prawników, jak i nie jest to bezpieczne. Sama prawnicza maszyna to społeczne niebezpieczeństwo, ona nie jest nawet dobrym prawnikiem. Brakuje jej zrozumienia i zdolności do osądu. Brakuje jej mocy do zassania do przeczucia (intuicji) tego, co nienamacalne i co leży w społecznym doświadczeniu. Mimo to nabycie techniki jest w przypadku prawa niemalże niemożliwe bez poświęcenia wpierw części swojego człowieczeństwa”.
Sam uważał się nie za filozofa, lecz za „realistę” w sensie osoby, która przedstawia rzeczy takimi, jakie one w rzeczywistości są. Zarzuty kierowane pod swoim adresem określał jako „burzę w szklance wody” oraz nieporozumienie biorące się z braku uważnego zaznajamiania się z jego poglądami, jakie wyrwano z szerszego kontekstu, w jakim zostały one przez niego wyrażone.
Główne dzieła Karla Nickersona Llewellyna to: