Katarzyna Grochola

Katarzyna Grochola
ilustracja
Imię i nazwisko

Anna Katarzyna Grochola

Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1957
Krotoszyn

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura popularna

Ważne dzieła
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Anna Katarzyna Grochola (ur. 18 lipca 1957 w Krotoszynie[1]) – polska pisarka[1].

Jedna z najpoczytniejszych i najpopularniejszych polskich pisarek współczesnych – jej książki sprzedały się w nakładzie ponad 4 mln egzemplarzy. Autorka głównie powieści obyczajowych, kierowanych przede wszystkim do kobiecego grona czytelników. Jej najbardziej znane dzieła to Nigdy w życiu! (2001) i Ja wam pokażę! (2004), które doczekały się adaptacji w postaci filmów o takich samych tytułach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Krotoszynie, ale dorastała w Poznaniu, Wałbrzychu i Warszawie[1][2]. Jest córką prawnika Władysława Grocholi i jego żony Lidii, polonistki[1][3]. Ma młodszego brata Władysława[4]. Jej dziadek, Władysław Grochola, był majorem Wojska Polskiego[5].

Od dziecka interesowała się literaturą i pisaniem, a pierwszą książkę napisała w wieku 11 lat[6][7]. Ukończyła klasę humanistyczną w VII Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Warszawie.

We wczesnym okresie dorosłości była salową w Szpitalu Wolskim. W Libii, dokąd wyjechała z pierwszym mężem w 1978, pracowała jako sekretarka i maszynistka. Wróciła do Polski w 1981 i pracowała jako korektorka w Krajowej Agencji Wydawniczej. Następnie wyjechała do Londynu, gdzie zarabiała, sprzątając mieszkania i pracując u jubilera. Po powrocie do kraju była dyrektorką składu celnego i specjalistką do spraw szkoleń w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej. Przez osiem lat współpracowała z pismami „Poradnik Domowy” i „Jestem”, w których odpisywała na listy przesyłane przez czytelników do redakcji. Przez rok była konsultantką w biurze matrymonialnym. Pod koniec lat 90. publikowała w czasopismach: „Gracja”, „Marie Claire” oraz „Pani”[1][6][8][9].

Jako pisarka zadebiutowała powieścią Przegryźć dżdżownicę (1997). Popularność przyniosła jej następna powieść, Nigdy w życiu! (2001). Książka doczekała się trzech kontynuacji: Serce na temblaku (2002), Ja wam pokażę! (2004), A nie mówiłam! (2006), które razem stworzyły czterotomowy cykl Żaby i anioły. W 2010 wydała książkę autobiograficzną pt. Zielone drzwi. Następnie napisała książkę Makatka (2011) z córką Dorotą Szelągowską. W 2019 wydała powieść kryminalną Zranić marionetkę. Łącznie opublikowane zostały jej 24 książki, w tym sześć zbiorów opowiadań i dwie rozmowy z psychoterapeutą Andrzejem Wiśniewskim.

Napisała spektakl radiowy Kot mi schudł (2000) i utwór dramatyczny Pozwól mi odejść (2000)[1]. Była współscenarzystką seriali M jak miłość (2001–2002) i Na dobre i na złe (2002) oraz współautorką scenariuszy do filmowej (2006) i serialowej (2007) ekranizacji swojej powieści Ja wam pokażę![10].

W latach 2003–2004 współprowadziła audycję Rozmowy niepoprawne w Radiu Kolor. W 2005 założyła Wydawnictwo Autorskie, które zostało zamknięte w 2009[7]. Pisała felietony do miesięczników „Pani” i „Moje smaki życia” oraz publikowała w literackim miesięczniku „Bluszcz”. W parze z Janem Klimentem zajęła trzecie miejsce w 11. edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2010). W 2020 prowadziła program dokumentalny Niewidzialne: stop przemocy w Crime+Investigation Polsat, była ambasadorką kampanii „Stop przemocy wobec kobiet” oraz wystąpiła w krótkometrażowym filmie Olgi Bołądź Alicja i żabka. Napisała teksty piosenek na płytę Stanisława Bartosika pt. Moje kochanie (2021).

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Z pierwszym mężem, za którego wyszła w wieku 21 lat, ma córkę Dorotę Szelągowską[2]. Z drugim mężem rozstała się po trzech latach małżeństwa. W latach 2004–2010 była nieformalnie związana z fotografem Krzysztofem Jarczewskim[11]. Od 2018 jej trzecim mężem jest muzyk Stanisław Bartosik[12].

W 1997 zamieszkała w Milanówku pod Warszawą[9].

Podkreśla przywiązanie do religii rzymskokatolickiej[9]. Mając 21 lat, przystąpiła do chrztu[6].

W wieku 30 lat przeszła chorobę nowotworową[1][2]. W 2022 zachorowała na raka prawego płuca[13].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Ekranizacje

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Filmowe adaptacje utworów Katarzyny Grocholi.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i Ewa Głębicka, Katarzyna Grochola [online], www.ppibl.ibl.waw.pl.
  2. ↑ a b c Aleksandra Szarłat, Wywiad Katarzyny Grocholi i Doroty Szelągowskiej, „Gala”, 2011.
  3. ↑ Katarzyna Grochola, Zielone drzwi, Wydawnictwo Literackie, 2010, s. 20–22, ISBN 978-83-08-04458-2.
  4. ↑ Katarzyna Grochola, Zielone drzwi, Wydawnictwo Literackie, 2010, s. 25, 405, ISBN 978-83-08-04458-2.
  5. ↑ Władysław Maciej Grochola [online], brzesko.ws.
  6. ↑ a b c Kultowe Rozmowy Katarzyna Grochola [online], www.youtube.com.
  7. ↑ a b Czat z Katarzyną Grocholą [online], dziendobry.tvn.pl, 2012.
  8. ↑ Sylwia Milan: Wszystko na jedną kartę. Poznań: Publicat, 2008, s. 39–41. ISBN 978-83-245-1503-5.
  9. ↑ a b c d Emilia Padoł: Grochola, od początku lecimy.
  10. ↑ Katarzyna Grochola. filmpolski.pl.
  11. ↑ Gwiazdy i celebryci [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  12. ↑ Katarzyna Grochola szczerze o małżeństwie: „Ludzie sprawdzają się, żyjąc ze sobą” [online], Viva!, 25 marca 2022 [dostęp 2023-07-04] (pol.).
  13. ↑ Katarzyna Grochola opublikowała nagranie ze szpitala. Mówi, co jej dolega - Plejada.pl [online], plejada.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  14. ↑ Plebiscyt Bestsellery Empiku ma już 21 lat!. empik.com. [dostęp 2020-05-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]