Kate Sharpley Library

Kate Sharpley Library
Ilustracja
Anarchistyczny historyk Barry Pateman (z lewej), na stoisku Kate Sharpley Library na targach anarchistycznych Bay Area w 2011 r.
Państwo

 Wielka Brytania

Data założenia

1979

Wielkość zbiorów

ok. 10 000

Rodzaje zbiorów

Książki, broszury, czasopisma

Strona internetowa

Kate Sharpley Library – biblioteka poświęcona literaturze i historii anarchizmu. Założona w 1979 i zreorganizowana w 1991, obecnie posiada około dziesięciu tysięcy tomów, broszur i czasopism w języku angielskim.

Nazwa

[edytuj | edytuj kod]

Biblioteka Kate Sharpley została nazwana na cześć urodzonej w Deptford anarchistki i aktywistki antywojennej z I wojny światowej. Pracowała w fabryce amunicji i była aktywna w ruchu zarządców sklepów. Jej ojciec i brat zginęli w akcji, a jej chłopak został wymieniony jako zaginiony uważany za zabitego (choć podejrzewała, że został zastrzelony za bunt)[1]. W wieku 22 lat, kiedy wezwano ją do odebrania medali od Królowej Marii, rzuciła je z powrotem w Królową, mówiąc „jeśli tak bardzo je lubisz, możesz je zatrzymać”[2].

Twarz Królowej została podrapana, Kate Sharpley została pobita przez policję i uwięziona na kilka dni, choć nie przedstawiono jej żadnych zarzutów. Straciła jednak pracę. Po ślubie w 1922 zrezygnowała z działalności anarchistycznej, aż do przypadkowego spotkania z Albertem Meltzerem na dworcu w czasie akcji antyfaszystowskiej. Doprowadziło to do spotkania z wieloma młodszymi działaczami i tak, kiedy anarchiści z Brixton musieli wybrać nazwę dla archiwum, wybrali właśnie jej imię[2].

Lokalizacja

[edytuj | edytuj kod]

Biblioteka została założona w zeskłotowanym 121 Centre w Brixton w Londynie w 1979 przez kolektyw, w skład którego wchodził Albert Meltzer. Miał on zarówno sekcję wypożyczeń, jak i referencyjną. Kiedy w 1984 dokonano nalotu na centrum, dla bezpieczeństwa archiwum zostało przeniesione na inny skłot[3]. Kiedy w 1991 biblioteka została przeniesiona w bezpieczne miejsce w domu Barry'ego Patemana, skupiono się na przekształceniu dobytku w stronę specjalnej kolekcji i archiwum[4]. Po tym, jak w latach 1991–1999 biblioteka znajdowała się w Northampton, została ponownie przeniesiona, tym razem do odnowionej stodoły w domu Barry’ego Patemana i Jessiki Moran w Kalifornii[3].

Zbiory i publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Biblioteka posiada teksty w języku angielskim i innych, prawie kompletne zbiory kilku gazet anarchistycznych, a także zbiory reportaży i literatury z różnych organizacji anarchistycznych. Biblioteka jest utrzymywana dzięki darowiznom i pieniądzom pochodzącym ze sprzedaży broszur oraz innych publikacji. Od 2014 otrzymywała jedną lub dwie wizyty w miesiącu, a większość zapytań badawczych docierała pocztą elektroniczną[4].

Oprócz zachowania fizycznych artefaktów historii anarchistycznej, biblioteka wydaje również książki i broszury na temat anarchizmu i historii anarchistycznej, obejmujące wiele tematów, które w przeciwnym razie zostałyby zapomniane. Jej działalność jest relacjonowana w regularnym Biuletynie, dostępnym online i pocztą do jej współfundatorów[4].

Autorami opublikowanymi lub ponownie opublikowanymi przez nią są Miguel Garcia, Albert Meltzer, David Nicholl, Abel Paz, Antonio Téllez i Bartolomeo Vanzetti.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nigel McCrery, The Final Season: The Footballers Who Fought and Died in the Great War, Penguin Random House, 2015, s. 122–125, ISBN 978-0-09-959466-6 (ang.).
  2. ↑ a b Albert Meltzer, I Couldn't Paint Golden Angels, AK Press, 1996, s. 291–292, ISBN 978-1-873176-93-1 (ang.).
  3. ↑ a b David Goodway, The Kate Sharpley Library, „Anarchist Studies”, 16 (1), 2008, ISSN 0967-3393, OCLC 163567083 (ang.).
  4. ↑ a b c Jessica Moran, To spread the revolution: anarchist archives and libraries, [w:] Melissa Morrone (red.), Informed Agitation. Library and Information Skills in Social Justice Movements and Beyond, Library Juice Press, 2014, s. 173–184, ISBN 978-1-936117-87-1 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-21] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]