Kawasaki ZR-7 oraz ZR-7S | |
Producent | |
---|---|
Klasa | |
Data premiery |
1999 |
Okres produkcji |
1999-2003 |
Miejsce produkcji | |
Napęd | |
Silnik |
R4 |
Rozrząd | |
Pojemność |
738 cm³ |
Stopień sprężania |
9.5:1 |
Moc |
76 KM (56 kW) przy 9500 obr./min |
Moment obrotowy |
63 Nm przy 7300 obr./min |
Skrzynia biegów |
5 stopniowa |
Ogumienie | |
Opona przednia |
120/70/17 |
Opona tylna |
160/60/17 |
Wymiary i masa | |
Długość |
2105 mm |
Szerokość |
785 mm |
Wysokość |
1215 mm |
Wysokość siedzenia |
800 mm |
Masa własna |
202 kg |
Pojemność baku |
22 l |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
205 km/h |
Inne | |
Poprzednik | |
Następca | |
Modele podobne |
Kawasaki ZR-7 to motocykl typu naked bike produkowany przez firmę Kawasaki w latach 1999-2003.
W 1999 r. pojawił się następca Zephyra 750, wprowadzony pod nazwą ZR-7. Lukę między ER-5 a ZRX 1100 wypełniono motocyklem o zupełnie nowej stylizacji, który nie miał sobie równych pod względem atrakcyjności ceny w relacji do osiągów.
Nowy model przejął po poprzedniku lekko zmodyfikowany silnik, który okazał się jednym z jego największych atutów. Dzięki 76 koniom mechanicznym wyjątkowo tani ZR-7, tańszy nawet od Zephyra 750, mógł pochwalić się sporą werwą, przydatną zarówno w dżungli miejskich ulic, jak i na dłuższych trasach.
Kawasaki ZR-7 rozpoczął rynkową karierę w 1999 r. jako typowy "golas".
Obok wersji 76-konnej w ofercie znalazła się odmiana z silnikiem o mocy 34 KM, przygotowana z myślą o początkujących kierowcach.
W 2001 r. zadebiutowała wersja S, wyposażona w mocowaną do ramy owiewkę, dostosowany do niej reflektor i nową kierownicę.
Zarówno w ZR-7, jak i ZR-7S zastosowano też nowy widelec teleskopowy z twardszymi sprężynami i zwiększoną siłą tłumienia. To wynik reakcji producenta na problemy z prowadzeniem motocykla w szybko pokonywanych łukach z nie najlepszą nawierzchnią. Nerwowość jednośladu po części powodowana była zbyt miękkim zestrojeniem przedniego zawieszenia.
Nie zareagowano natomiast na inny element, powszechnie krytykowany przez użytkowników – zbyt "długie" przełożenie najwyższego biegu. Pozostało zatem bez zmian. Po 2001 r. modyfikowano jedynie drobiazgi, ZR-7 nie doczekał się już żadnych, poważnych modernizacji.
Jego kariera nie była długa. Zakończyła się praktycznie w 2003 r. Ostatnie egzemplarze sprzedawano w 2005 r. Nowa norma czystości spalin Euro 3, obowiązująca od 2003 r., była zbyt dużym wyzwaniem dla silnika starej generacji. Nostalgicznego ZR-7 zastąpiono znacznie nowocześniejszym modelem Z 750 z nowym silnikiem chłodzonym cieczą.
W ZR-7 za nieduże pieniądze kupuje się jednak nie tylko spore stadko mechanicznych rumaków, ukrytych w chłodzonym powietrzem czterocylindrowcu. Motocykl ma zmienione podwozie z centralną kolumną resorująco-tłumiącą, duży zbiornik paliwa o pojemności 22 l, centralną podstawkę, wygodną kanapę (także dla pasażera), a nawet regulowane dźwignie sprzęgła i przedniego hamulca. Takie wyposażenie wcale nie jest regułą w klasie średniej, zwłaszcza w wyjątkowo przystępnych cenowo modelach.