Major | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
marzec 1942 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1914 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Kazimierz Kierzkowski ps. „Kazimierz I”,„ Prezes” (ur. 10 sierpnia 1890[1] w Międzyrzecu Podlaskim, zm. w marcu 1942 w Auschwitz) – działacz polityczny i społeczny, major piechoty Wojska Polskiego i Armii Krajowej, członek Rady Głównej Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych od 1934 roku[2].
W 1910 ukończył Siedmioklasową Szkołę Handlową Zgromadzenia Kupców w Będzinie[3]. W latach 1914–1917 służył w Legionach Polskich. W 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego. W 1920 był szef sztabu Dowództwa Głównego Polskiej Organizacji Wojskowej na Górnym Śląsku. W sierpniu 1921 zajmował stanowisko szefa Wydziału Wywiadowczego Oddziału II Informacyjnego Sztabu Głównego WP. Po przeniesieniu do rezerwy pozostał na przydziale mobilizacyjnym w 56 pułku piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie. W 1921 za działalność w Legionach został odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl. Nr 4943[4].
W latach 1923–1929 był komendantem głównym Związku Strzeleckiego. 20 września 1939 w Krakowie założył Organizację Orła Białego.
W latach 1940–1941 był szefem Biura Informacji i Propagandy Komendy Obszaru ZWZ Kraków–Górny Śląsk. Nazwisko Kierzkowskiego znalazło się na liście proskrypcyjnej Sonderfahndungsbuch Polen[5] obejmującej osoby przeznaczone przez Niemców do akcji eliminacji warstwy przywódczej i inteligencji. 15 lipca 1941 został aresztowany podczas Intelligenzaktion Schlesien i skierowany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz–Birkenau, gdzie został zamordowany.
Syn Kierzkowskiego, Marek, był żołnierzem AK, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. Zaginął w czasie transportu z kompleksu niemieckich obozów Auschwitz–Birkenau do Mauthausen–Gusen[6].