Keith Primeau
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
196 cm |
| Pozycja |
napastnik (center) |
| Uchwyt |
lewy |
| Draft |
NHL 1990, numer: 3 (1 runda) |
Keith David Primeau (ur. 24 listopada 1971 w Toronto, Ontario) – kanadyjski hokeista, reprezentant Kanady, olimpijczyk. Trener i działacz hokejowy.
Hokeistami zostali także jego brat Wayne (ur. 1976)[1], brat przyrodni Derrick Smith (ur. 1965)[2] oraz syn Cayden (ur. 1999, bramkarz)[3].
Kariera zawodnicza
[edytuj | edytuj kod]
Whitby Flyers (1986-1987)- Hamilton Kilty B's (1987)
- Hamilton Steelhawks (1987-1988)
- Niagara Falls Thunder (1988-1990)
Adirondack Red Wings (1990-1992)- Detroit Red Wings (1990-1996)
- Hartford Whalers (1996-1997)
- Carolina Hurricanes (1997-1999)
- Philadelphia Flyers (1999-2004, 2005-2006)
Przez trzy sezony od 1987 do 1990 grał w kanadyjskiej juniorskiej lidze OHL w ramach CHL. W drafcie NHL z 1990 został wybrany przez Detroit Red Wings z numerem 3. W barwach tego klubu rozegrał sześć pierwszych sezonów w rozgrywkach NHL. 9 października 1996 został zawodnikiem Hartford Whalers (wraz z nim do tego klubu trafił wówczas Paul Coffey oraz wybór w pierwszej rundzie draftu), zaś w przeciwnym kierunku podążył Brendan Shanahan i Brian Glynn. Od 1996 występował jeszcze w trzech innych klubach tej ligi, łącznie rozgrywając 15 sezonów w NHL (1037 meczów, w których zdobył 676 punktów za 284 gole i 392 asysty). Był kapitanem drużyny Carolina Hurricanes w sezonie NHL (1998/1999) oraz zespołu Philadelphia Flyers w czterech ostatnich sezonach. W połowie września 2006 zakończył karierę zawodniczą wskutek konsekwencji wstrząśnienia mózgu[4].
W barwach Kanady uczestniczył w turniejach Pucharu Świata 1996, mistrzostw świata 1997, 1998 (w 1998 był kapitanem kadry) oraz zimowych igrzysk olimpijskich 1998.
Kariera działacza i trenerska
[edytuj | edytuj kod]W 2009 został dyrektorem rozwoju zawodników w klubie Las Vegas Wranglers z ligi ECHL. Ponadto w sezonie 2012/2013 był trenerem zespołu Team Comcast Bantam Major AAA w kanadyjskiej juniorskiej lidze Midget.
Założył fundację „Stop Concussions”, zajmującą się skutkami wstrząśnienia mózgu u sportowców[5].
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]- Reprezentacyjne
Finał Pucharu Świata: 1996
Złoty medal mistrzostw świata: 1997
- Klubowe
Puchar Caldera – mistrzostwo AHL: 1992 z Adirondack Red Wings- Presidents’ Trophy: 1995, 1996 z Detroit Red Wings
- Clarence S. Campbell Bowl: 1995 z Detroit Red Wings
- Mistrzostwo dywizji NHL: 1998 z Carolina Hurricanes, 2000, 2002, 2004 z Philadelphia Flyers
- Indywidualne
- OHL 1989/1990:
- Eddie Powers Memorial Trophy – pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 127 punktów
- Drugi skład gwiazd
- NHL (1998/1999):
- NHL (2003/2004):
- NHL (2009/2010):
- Zdobywca gola w najdłużej rozgrywanym wówczas meczu NHL (92 min. 01. sek. dogrywki)
- Wyróżnienia
- Yanick Dupre Memorial Award – nagroda w ramach klubu Philadelphia Flyers: 2001
- Toyota Cup – – nagroda w ramach klubu Philadelphia Flyers: 2003
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wayne Primeau – Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-18].
- ↑ Derrick Smith – Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-18].
- ↑ Cayden Primeau – Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 2017-11-18].
- ↑ Concussion effects force Keith Primeau to retire [online], sports.espn.go.com [dostęp 2017-11-18].
- ↑ Account Suspended [online], prosgiveback.com [dostęp 2019-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-06].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Keith Primeau w bazie Eliteprospects.com (ang.)
- Keith Primeau w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
- Keith Primeau – profil na stronie NHL