Kevin Johnson (bokser)

Ten artykuł dotyczy amerykańskiego boksera. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Kevin Johnson
Pseudonim

Kingpin

Data i miejsce urodzenia

7 września 1979
Asbury Park, New Jersey

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

191 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

57

Zwycięstwa

35

Przez nokauty

19

Porażki

21

Remisy

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 27 sierpnia 2022.

Kevin Johnson (ur. 7 września 1979 w Asbury Park, New Jersey) – amerykański bokser wagi ciężkiej, pretendent do tytułu mistrza świata federacji WBC.

Kariera amatorska

[edytuj | edytuj kod]

Kevin Johnson stoczył szesnaście amatorskich pojedynków, z czego czternaście wygrał, a dwie przegrał. Jego największym osiągnięciem była wygrana w turnieju Golden Gloves, w New Jersey[1].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

3 lutego 2003 Johnson zadebiutował na zawodowym ringu. W debiucie pokonał, w czwartej rundzie, przez techniczny nokaut Stanforda Brisbone'a.

17 czerwca 2004 Kevin Johnson niespodziewanie zremisował po czterech rundach, z niepokonanym wtedy Timurem Ibragimowem[2].

12 grudnia 2009 Johnson otrzymał szansę walki o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC. Po dwunastu rundach uległ jednogłośnie na punkty, z broniącym pasa Witalijem Kliczką. Była to pierwsza porażka Amerykanina na zawodowym ringu[3][4][5].

20 czerwca 2012 Kevin Johnson wystąpił w brytyjskim turnieju Prizefighter. W ćwierćfinale, już pierwszej rundzie pokonał przez techniczny nokaut Noureddine'a Meddouna. Pojedynek półfinałowy stoczył z Albertem Sosnowskim, gdzie po dość kontrowersyjnym wyniku, zwyciężył Polaka niejednogłośnie na punkty (30:27, 29:28 i 28:29)[6]. W finale doznał porażki z Amerykaninem Torem Hamerem, ulegając jednogłośnie na punkty (28:29, 28:30 i 27:30)[7].

20 grudnia 2013 Johnson przegrał jednogłośnie na punkty 94:98, 92:98 i 92:98, po dziesięciu rundach z Rumunem Christianem Hammerem (15-3, 10 KO)[8].

30 maja 2015 w Londynie przegrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z Brytyjczykiem Anthonym Joshuą (13-0, 13 KO), w dziesięciorundowym pojedynku o międzynarodowy tytuł WBC[9]. Po pierwszej porażce przed czasem, Johnson ogłosił zakończenie kariery[10].

7 lipca 2018 we Fresno przegrał jednogłośnie na punkty 91:99 i dwukrotnie 93:97 z Meksykaninem Andym Ruizem Jr (31-1, 20 KO).

W 2024 roku otrzymał rosyjskie obywatelstwo[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ boxrec.com: Kevin Johnson. Amateur carrer. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).
  2. ↑ boxingscene.com: Klitschko vs. Johnson: Ibragimov Backs Vitali All The Way. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).
  3. ↑ Klitschko vs. Johnson. boxrec.com, 12.12.2009. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).
  4. ↑ Kliczko nadal z pasem WBC. bokser.org, 13.12.2009. [dostęp 2010-08-06]. (pol.).
  5. ↑ Kliczko vs. Johnson - statystyki ciosów. bokser.org, 13.12.2009. [dostęp 2010-08-06]. (pol.).
  6. ↑ Pindera i Proksa: Sosnowski pokonał Johnsona. ringpolska.pl. [dostęp 2012-06-21]. (pol.).
  7. ↑ Hamer niespodziewanym zwycięzcą Prizefightera. bokser.org. [dostęp 2012-06-21]. (pol.).
  8. ↑ Hammer wypunktował Johnsona. bokser.org. [dostęp 2013-12-20]. (pol.).
  9. ↑ Anthony Joshua zdemolował Kevina Johnsona! Kto następny?. Bokser.org, 30 maja 2015. [dostęp 2015-05-30]. (pol.).
  10. ↑ Kevin Johnson: Kończę karierę, nie chcę kolejnych porażek. Bokser.org, 30 maja 2015. [dostęp 2015-05-31]. (pol.).
  11. ↑ U.S. boxer Johnson, Canadian ice hockey player Leipsic get Russian citizenship [online], Reuters, 9 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-12] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]