Klaus Theweleit

Klaus Theweleit
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1942 r.
Stołupiany

Zawód, zajęcie

socjolog, badacz kultury, nauczyciel akademicki

Alma Mater

Uniwersytet Chrystiana Albrechta w Kilonii

Klaus Theweleit (ur. 7 lutego 1942 r. w Stołupianach) – niemiecki pisarz, literaturoznawca i socjolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Stołupianach, w Prusach Wschodnich, 7 lutego 1942 r., jako piąte z szóstki dzieci kolejarza Bruno Theweleita i Käte z domu Minuth[1]. Studiował germanistykę, anglistykę i muzykologię na uniwersytecie w Kilonii i Fryburgu[2]. W 1977 r. ukończył studia doktorskie dysertacją pt. „Freikorpsliteratur; Vom deutschen Nachkrieg 1918–1923” (Literatura Freikorpsów. Z niemieckiego powojnia 1918-1923). Na podstawie tejże napisał, opublikowaną w dwóch tomach w roku 1977 i 1978 pracę pt. Męskie fantazje, w której, korzystając z aparatu pojęciowego stworzonego przez Deleuze'a i Guattariego, analizuje mentalność żołnierzy freikorpsów i ich poglądy na temat kobiet, przemocy i seksualności[3]. W pracy tej skrytykował, ograniczające jego zdaniem, spojrzenie według którego dojście do władzy nazistów w Niemczech było efektem działania czynników gospodarczych w postaci wielkiego kryzysu i reparacji nałożonych na Niemcy w traktacie wersalskim[4]. Theweleit podkreśla, że „typ mężczyzny, który zatriumfował w III Rzeszy, nie został ukształtowany ani w czasie dwudziestolecia międzywojennego, ani podczas I wojny światowej, tylko wcześniej. Uformował go pokój epoki wilhelmińskiej – nie otwarty konflikt zbrojny, ale rodzina, szkoła, otoczenie.”[4].

Wykładał w Instytucie Socjologii Uniwersytetu we Fryburgu i Niemieckiej Akademii Filmu i Telewizji w Berlinie. Od 1998 do 2008 roku był profesorem Państwowej Akademii Sztuk Pięknych w Karlsruhe[5]. Jest członkiem niemieckiego PEN Clubu. W 2021 r. otrzymał Nagrodę im. Theodora W. Adorno, nadawaną przez Frankfurt nad Menem[6].

Twórczość i publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Książki w języku polskim

[edytuj | edytuj kod]

Artykuły w języku polskim

[edytuj | edytuj kod]
  • Baby z karabinem. tłum. M. Herer, w:„Bez Dogmatu: miesięcznik kulturalno-polityczny. nr 3/4 (2014), s. 23-26.
  • Futbol to przemoc: czwarta religia świata, w:„Forum, nr 23 (2008), s. 39.
  • Na oklep na pterodaktylu: w blasku statuetki, w:„Forum”, nr 11 (2010), s. 41.
  • Oczy, tłum: M. Falkowski, M. Herer, w:„Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej”, nr 9 (2015).

Książki w języku niemieckim

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Klaus Theweleit, Męskie fantazje, Wyd. 1 - 1 dodr, Warszawa: PWN, 2016, s. 11-12, ISBN 978-83-01-18198-7, OCLC 953165202 [dostęp 2023-02-18].
  2. * Klaus Theweleit * » Über K. Theweleit [online] [dostęp 2023-02-18] (niem.).
  3. Jan Borowicz, Męskie halucynacje [online], Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej [dostęp 2023-02-18].
  4. a b Tomasz Targański, Faszyzm nie ma w sobie nic z kobiety [online], Newsweek, 16 listopada 2016 [dostęp 2023-02-18].
  5. Dr. Klaus Theweleit | Gunda-Werner-Institut [online], Heinrich-Böll-Stiftung [dostęp 2023-02-18] (niem.).
  6. KulturPortal Frankfurt: Theodor-W.-Adorno-Preis [online], kultur-frankfurt.de [dostęp 2023-02-18] (niem.).