Kościół Ewangelicki w Maroku

Kościół Ewangelicki w Maroku
Egliese Evangelique au Maroc
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo
 └ Protestantyzm
   └ Kalwinizm
Ustrój kościelny

kongregacjonalno-synodalny

Nurty pobożnościowe

Ewangelikalizm

Siedziba

Casablanca

Zasięg geograficzny

Maroko

Członkostwo

Światowa Wspólnota Kościołów Reformowanych

Strona internetowa

Kościół Ewangelicki w Maroku – wspólnota religijna wyznania ewangelicko-reformowanego będąca największym Kościołem protestanckim w Maroku.

Ewangelicyzm reformowany pojawił się w Maroku za sprawą francuskich misjonarzy, którzy przybyli do Maroka w roku 1922, za czasów rządów francuskich.

W 1956 roku Maroko odzyskało niepodległość, w związku z czym dwa lata później, w roku 1958, Reformowany Kościół Francji postanowił przekształcić misje marokańskie w niezależny kościół - Kościół Ewangelicki w Maroku.

W roku 1963 działalność misyjna została zakazana, w związku z czym Kościół musiał zrezygnować z działalności ewangelizacyjnej wśród marokańskich Arabów[1].

Kościół liczy 2000 wiernych w 10 parafiach i kilku grupach domowych (w roku 2004 - 8 parafii i 6 grup domowych) Kościół ma 3 pastorów oraz 35 starszych i 3 diakonów. Do służby dopuszcza się również kobiety[2].

W związku z ograniczeniami nałożonymi na działalność chrześcijan Kościół nie posiada seminarium teologicznego, a duchowni kształcą się za granicą, głównie we Francji lub Egipcie.

Wiernymi Kościoła są głównie Marokańczycy i Francuzi, nabożeństwa prowadzone są w języku francuskim - powszechnie znanym w Maroku obok arabskiego.

Kościół praktykuje chrzest niemowląt oraz chrzest świadomy poprzez zanurzenie, ponieważ większość konwersji dokonuje się z islamu. Kościół jest członkiem Światowej Wspólnoty Kościołów Reformowanych[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eglise Evangélique Au Maroc [online], protestantsaumaroc.com [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-20].
  2. Address data base of Reformed churches and institutions [online], www.reformiert-online.net [dostęp 2017-11-18].
  3. Members | [online], wcrc.ch [dostęp 2017-11-18] (ang.).