Data powstania |
VIII wiek |
---|---|
Rodzaj | |
Numer |
0116 |
Zawartość |
Ew. Mateusza 19-21; 26-27 †; |
Język |
grecki |
Rozmiary |
26 × 20 cm |
Typ tekstu | |
Kategoria |
V |
Miejsce przechowywania |
Kodeks 0116 (Gregory-Aland no. 0116) ε 58 (Soden)[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na VIII wiek. Jest palimpsestem, zawiera marginalia i był przystosowany do czytań liturgicznych. Rękopis przechowywany jest w Biblioteca nazionale Vittorio Emanuele III (II C 15) w Neapolu[2].
Do dnia dzisiejszego zachowało się 14 kart kodeksu (26 na 20 cm) z tekstem Ewangelii Mateusza (19,14-28; 20,23-21,2; 26,52-27,1); Ewangelii Marka (13,21-14,67) i Ewangelii Łukasza (3,1-4,20). Tekst pisany jest w dwóch kolumnach na stronę, 25 linijek w kolumnie[2]. Litery mają prostokątny kształt i są pochylone są w prawo[3].
Tekst dzielony jest według krótkich sekcji Ammoniusza, brak jednak odniesień do kanonów Euzebiusza. Na marginesie zawiera noty do czytań liturgicznych[3][4].
Tekst kodeksu reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii V rękopisów Nowego Testamentu[2].
W XIV wieku tekst kodeksu został starty i zapisany nowym tekstem - Typicum[4]. Tekst dolny kodeksu był badany przez Griesbacha oraz Scholza. Griesbach oznaczył go siglum R[4].
W roku 1843 pergamin rękopisu poddany został obróbce chemicznej, co ułatwiło Tischendorfowi odczytanie i skolacjonowanie jego treści[5]. W 1859 Tischendorf zmienił oznaczenie kodeksu na Wb, gdyż siglum R było nadane już dla Kodeksu Nitryjskiego[4]. Tischendorf podejrzewał, że oryginalny rękopis był lekcjonarzem Nowego Testamentu[4].
Caspar René Gregory datował kodeks na wiek VIII lub IX[3], natomiast Aland na wiek VIII i tak datuje go obecnie INTF[6]. W 1908 roku Gregory nadał mu siglum 0116[1].