Tekst koptyjski (Łk 1,59-73) | |
Data powstania |
X wiek |
---|---|
Rodzaj | |
Numer |
0177 |
Zawartość | |
Język | |
Rozmiary |
36 × 27,5 cm |
Typ tekstu | |
Kategoria |
II |
Miejsce przechowywania |
Kodeks 0177 (Gregory-Aland no. 0177)[1][2] – dwujęzyczny grecko-koptyjski kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na X wiek. Przechowywany jest w Wiedniu. Do naszych czasów zachowała się jedna karta kodeksu. Tekst grecki zawiera liczne błędy gramatyczne wynikające z nieznajomości języka greckiego przez skrybę. Tekst fragmentu jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.
Do dnia dzisiejszego zachowała się jedna karta kodeksu, z tekstem Ewangelii Łukasza 1,73-2,7 (tekst grecki); 1,59-73 (tekst koptyjski). Karta kodeksu ma rozmiary 36 na 27,5 cm[3][4][2]. Jasny pergamin barwy kości słoniowej pokrywa ciemne, wyraziste i czytelne pismo, jakkolwiek tekst koptyjski jest wyblakły[5].
Tekst pisany jest dwoma kolumnami na stronę, w 36 linijkach w kolumnie. Jedna strona pisana jest po grecku, druga po koptyjsku[3][4][2]. W tekście greckim kolumna urywa się w miejscu, w którym dziś zaczyna się nowy rozdział[6].
Kształt greckich liter przypomina koptyjską uncjałę, co jest charakterystyczne dla środowiska aleksandryjskiego. Litera phi (φ) ma obwód w kształcie serca, litery pi (π), omega (ω), mi (μ) są szerokie, natomiast litery epsilon (ε), ro (ρ), omikron (ο) – wąskie. Dolne linie dla liter epsilon, mi, omega często są łączone z innymi literami[5]. Skryba dokonał licznych zmian gramatycznych, wiele z nich można uznać za błędy gramatyczne. Błędy w pisowni uzależnione są od wymowy, wśród nich liczną grupę stanowią błędy itacyzmu, wskazują one na brak znajomości języka greckiego ze strony skryby[6].
Nomina sacra (imiona święte) pisane są skrótami. Fragment zawiera następujące skróty: ΚΥ (Pana), ΘΥ (Boga), ΠΝΙ (Duchowi), ΙΗΛ (Izrael), ΥΝ (Syna)[6].
Tekst fragmentu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II. Fragment zawiera nieco unikatowych wariantów tekstualnych[3]. Większość wariantów jest charakterystyczna dla wczesnych rękopisów[6]. Niektóre z wariantów nie są odnotowywane w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu Nestle-Alanda (np. δικαιοσυνην zamiast δικαιοσυνη w Łk 1,73)[7].
Karl Wessely, austriacki paleograf, datował rękopis na VI wiek. Późniejsze badania paleograficzne wskazały na późniejszy wiek (zwłaszcza porównanie z kodeksem 0105)[5]. INTF datuje rękopis na X wiek[4] . Powstał prawdopodobnie w Egipcie. Nieznane jest miejsce, w którym znaleziona została karta rękopisu[a][5].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Ernst von Dobschütz, oznaczając go przy pomocy siglum 0177[10]. Cytowany jest w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. W 27 wydaniu Nestle-Alanda (NA27) zaliczony został do grupy rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności[11].
Faksymile kodeksu opublikował Karl Wessely w 1911[6]. Grecki tekst fragmentu został ponownie opublikowany przez Stanleya E. Portera oraz Wendy J. Porter w 2008 roku[12].
Rękopis jest przechowywany w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. K. 2698) w Wiedniu[4] .