Data powstania |
V wiek |
---|---|
Rodzaj | |
Numer |
0244 |
Zawartość | |
Język | |
Rozmiary |
18 × 14 |
Typ tekstu | |
Kategoria |
II |
Data odkrycia |
1952 |
Miejsce przechowywania |
Kodeks 0244 (Gregory-Aland no. 0244) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, datowany metodą paleograficzną na V wiek. Zachował się niewielki fragment rękopisu, który przechowywany jest w Louvain-la-Neuve. Tekst rękopisu jest wykorzystywany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.
Zachował się tylko fragment 1 pergaminowej karty rękopisu, z greckim tekstem Dziejów Apostolskich (11,29-12,5)[1]. Oryginalne karty kodeksu miały prawdopodobnie rozmiar 18 na 14 cm. Prawdopodobnie tekst pisany był dwoma kolumnami na stronę, 18 linijkami w kolumnie[1]. Badacze przypuszczają, że rękopis mógł być bilingwiczny, grecko-łaciński, ze względu na sposób dzielenia linijek tekstu. Jednak do czasów współczesnych zachowała się tylko partia grecka. Litery mają kształt charakterystyczny dla biblijnej uncjały[2].
Tekst rękopisu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował tekst rękopisu do kategorii II[1], co oznacza, że jest niezbędny dla rekonstrukcji tekstu Nowego Testamentu[3].
W Dz 12,3 przed rzeczownikiem ἡμέραι (dni) brak rodzajnika αἱ. Wariant rękopisu 0244 wspierany jest przez Chester Beatty I, Kodeks Synajski, Kodeks Watykański, Codex Angelicus, Minuskuł 6, 1175, 1241, 1739. Wariant z rodzajnikiem zawiera Kodeks Aleksandryjski, Codex Claromontanus, Kodeks Laudiański, Kodeks Athous Lavrensis oraz rękopisy bizantyjskiej tradycji tekstualnej. Krytycy tekstu za autentyczny uważają wariant z rodzajnikiem[4].
W Dz 12,4 rękopis opuszcza słowo στρατιωτών (żołnierzy). Wariant rękopisu jest odosobniony, pozostałe rękopisy zawierają ten termin[4].
INTF datuje rękopis na V wiek[5] . Rękopis został znaleziony w Khirbet el-Mird, w Palestynie, w 1952 roku. Ze względu na miejsce pochodzenia rękopisu jako prawdopodobne miejsce jego powstania wskazywana jest Palestyna[2].
Na listę greckich rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1963 roku, oznaczając go przy pomocy siglum 0244[6][7]. Rękopis jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Po raz pierwszy został wykorzystany w roku 1979, w 26 wydaniu Nestle-Alanda (NA26)[8][9]. W 27. wydaniu Nestle-Alanda (NA27) traktowany jest jako świadek pierwszego rzędu cytowania[9]. Nie został wykorzystany w 3. wydaniu The Greek New Testament wydanym przez United Bible Societies[10]. Wykorzystano go natomiast w 4. wydaniu[11].
Rękopis jest przechowywany w Université catholique de Louvain (P.A.M. Khirbet Mird 8) w Louvain-la-Neuve[1][5] .