Początek Ew. Łukasza | |
Data powstania |
IX wiek |
---|---|
Rodzaj | |
Numer |
053 |
Zawartość |
Ewangelia Łukasza |
Język |
grecki |
Rozmiary |
27,5 × 23 cm |
Typ tekstu |
tekst bizantyjski |
Kategoria |
V |
Miejsce przechowywania |
Bayerische Staatsbibliothek |
Kodeks 053 (Gregory-Aland no. 053) A10 (von Soden)[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na IX wiek. Zawiera tekst Ewangelii Łukasza z komentarzem, zachował się w niekompletnym stanie. Przechowywany jest w Monachium połączony z innym rękopisem. Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum.
Kodeks stanowiony jest przez 14 pergaminowych kart (27,5 na 23 cm), z tekstem Ewangelii Łukasza 1,1-2,40 z komentarzem[2]. Pergamin jest gruby[3]. Tekst ewangeliczny pisany jest późną małą uncjałą, podczas gdy tekst komentarza - minuskułą, w trzech kolumnach na stronę, 42 linijek w kolumnie[2]. Atrament jest brunatny. Stosuje przydechy i akcenty[3], stosuje ligatury. Tekst komentarza zawiera wyciągi następujących Ojców Kościoła: Wiktoryn z Patawii, Orygenes, Jan Chryzostom, Sewer, Tytus, anonim, Cyryl Aleksandryjski[4].
Jest jednym z bardzo nielicznych rękopisów pisanych w trzech kolumnach. Spośród greckich majuskułowych rękopisów NT tylko Kodeks Watykański i 048 pisane są w ten sposób, ponadto minuskuł 460 (Gregory-Aland)[5].
Rękopis został połączony w jeden z rękopisem późniejszego pochodzenia zawierającym Pytania i odpowiedzi do Mateusza i Jana (niepełny)[3].
Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst bizantyński, ze znacznymi odchyleniami. Kurt Aland zaklasyfikował go do Kategorii V[2]. Według Claremont Profile Method, tj. metody wielokrotnych wariantów, reprezentuje rodzinę tekstualną Kx. Metodą tą przebadano Łk 1[6].
W Łk 1 różni się od 27 wydania Nestle-Alanda w następujących miejscach:
Ignaz Hardt datował kodeks na X wiek[4], Gregory na IX lub X[3]. Obecnie datowany jest przez INTF na IX wiek[2].
Początkowo był klasyfikowany wśród minuskułów pod numerem 429. Klasyfikację tę podtrzymywał Scrivener. Gregory widział go w 1887 roku i zaklasyfikował do majuskułów, dając mu siglum Xb. Na liście minuskułów pozostawił Pytania i odpowiedzi do Mateusza i Jana pod numerem 429e[7]. W 1908 roku C.R. Gregory dał mu siglum 053[1]. 429e został usunięty z listy rękopisów Nowego Testamentu[8], ponieważ zawiera jedynie cytaty nowotestamentowych ksiąg.
Rękopis badał Scholz i Burgon[7].
Pierwszy opis kodeksu sporządził Ignaz Hardt[4].
Obecnie kodeks przechowywany jest w Bayerische Staatsbibliothek (Gr. 208, fol. 235-248) w Monachium[2].