Kodeks 071

Kodeks 071
P. Oxyrhynchus III 0401
Data powstania	V/VI wiek
Rodzaj	Kodeks majuskułowy
Numer	071
Zawartość	Ewangelia według Mateusza 1 †
Język	grecki
Rozmiary	7 × 9,5 cm
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	II
Miejsce przechowywania	Houghton Library

Kodeks 071 (Gregory-Aland no. 071), ε 015 (von Soden)^[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na V/VI wiek. Obecnie przechowywany jest w Houghton Library (SM 3735), jednej z bibliotek Uniwersytetu Harvarda. Kodeks zachował się we fragmentarycznym stanie, pomimo tego jest wykorzystywany w krytycznych wydaniach greckiego tekstu Nowego Testamentu. Tekst jest zgodny z aleksandryjską tradycją tekstualną.

Opis

Do dnia dzisiejszego zachował się jedynie fragment pergaminowej karty kodeksu. Oryginalna karta miała rozmiary 7 na 9,5 cm (według rekonstrukcji) i tak niewielki format jest rzadkością wśród rękopisów. Kształt karty również jest niezwykły, ponieważ szerokość karty jest większa od wysokości^[2].

Fragment zawiera tekst Ewangelii według Mateusza 1,21-24 (strona recto); 1,25-2,2 (strona verso). Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, 13 linijek w kolumnie (według rekonstrukcji)^[3]^[4]. Litery są kształtne i lekko pochylone^[2].

Skryba był niezbyt uważny i popełniał błędy, ominął np. końcowe ς w słowie λεγοντες, poprawione zostało słowo τεχθεις. Błędy oraz opuszczenia zostały skorygowane przez późniejszego korektora, jednak nie wszystkie (pozostało oryginalne τεξετε zamiast τεξεται). Niektóre z wyblakłych liter zostały ponownie nadpisane przez późniejszego korektora ciemniejszym atramentem^[2].

Stosuje dierezę. Nomina sacra pisane są w skróconej formie (κυ dla κυριου, υν dla υιον, Ιν dla Ιησουν, Ιυ dla Ιησου, θς dla θεος)^[2].

Tekst

Grecki tekst kodeksu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną, bliską tekstualnie dla Kodeksu Synajskiego. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II^[3].

Pełny tekst fragmentu^[2]:

Verso

[απο τ]ων [αμ]αρ[τιων αυ

των τουτο δε ολον [γεγονεν

ινα πληρωθη το ρη[θεν υ

πο κυ δια του προφητ[ου λε

γοντος ιδου η [θ] παρθενος

εν γαστρι εξει και τεξετε

υν και καλεσουσι το ονο

μα αυτου Εμμανουηλ ο

[εσ]τιν μεθερμηνευομε

[νον] μεθ ημων ο θς εγερ

[θεις δε] Ι[ω]σηφ απο του υπ

[νου εποιη]σεν ως προς

[εταξεν αυτ]ω ο αγγελ[ος

Recto

[νωσκεν] αυ[την εως ου ε

[τεκεν υ]ν και εκαλεσε[ν το

[ονο]μα αυτου Ιν του δε

Ιυ γεννηθεντος εν βη

θλεεμ της Ιουδαιας εν η

μεραις Ηρωδου του βασι

λεως ιδου μαγοι απο ανα

τολων παραγενοντοεις

Ιεροσολυμα λεγοντε [που

εστιν ο τε[ι]χθεις βα[σιλευς

των Ιουδαιων ει[δομεν

γαρ αυτου το[ω αστερα εν

[τ]η ανατο[λη]

Warianty tekstowe

Dwa warianty kodeksu są cytowane w krytycznych wydaniach tekstu Nowego Testamentu. W Ewangelii według Mateusza Ewangelisty 1,24 wspiera wariant εγερθεις zgodnie z rękopisami: Sinaiticus, Vaticanus, C, Z, rękopisy rodziny f¹. Większość rękopisów ma διεγερθεις – C³, D, L, W, 087, f¹³ oraz rękopisy tekstu bizantyńskiego^[5].

W Ewangelii według Mateusza 1,25 wspiera wariant υἱὸν (syn) – א, B, Z, 071, f¹, f¹³, 33. Większość rękopisów przekazuje: τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον (jej pierworodny syn) – C, D, K, L (brak αὐτῆς), W, Δ, Π, 28, 565, 700, 892, 1009, 1010, 1071, 1079, 1195, 1216, 1230, 1241, 1242, 1365^[5].

Historia

Wydawcy fragmentu ocenili czas powstania na V albo VI wiek (ze względu na średnią wielkość liter oraz pochylenie liter)^[2]. Obecnie datowany jest przez Instytut Badań Tekstu Nowego Testamentu również na V lub VI wiek^[4].

Rękopis prawdopodobnie powstał w Egipcie. Znaleziony został przez Grenfella i Hunta na początku XX wieku. Na liście rękopisów znalezionych w Oksyrynchos figuruje na pozycji 401. Tekst wydany został przez odkrywców kodeksu w roku 1903^[2]. Wydawcy zauważyli pokrewieństwo tekstualne z Kodeksem Synajskim, porównali też jego tekst z tekst Westcotta i Horta oraz z Textus receptus, wyliczając zachodzące różnice^[2].

W 1908 roku Caspar René Gregory dał mu siglum 071^[1].

Rękopis początkowo był własnością Egypt Exploration Fund (EEP), został później przekazany Uniwersytetowi Harvarda ze względu na finansowanie prac archeologicznych w Oksyrynchos. Początkowo przechowywany był w Semitic Museum. Obecnie przechowywany jest w Houghton Library (3735)^[4].

Fragment jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. NA27 umieszcza go wśród świadków tekstu I rzędu, tj. zaliczyło go do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności^[6].

Zobacz też

lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu

Przypisy

↑ ^a ^b Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1908, s. 38.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri 3 (1903) London: Egypt Exploration Fund, s. 1–2.
↑ ^a ^b K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 119. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
↑ ^a ^b ^c INTF: Kodeks 071 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-01-26].
↑ ^a ^b Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 3.
↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 16*.

Bibliografia

B.P. Grenfell, A.S. Hunt. Theological Fragments. 401. „Oxyrhynchus Papyri”. 3, s. 1–2, 1903. London: Egypt Exploration Fund.

Linki zewnętrzne

INTF: Kodeks 071 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-01-26].
P. Oxy. III 401 LDAB
P. Oxy. 401 Harvard Libraries

[Gregory1908-1] Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1908, s. 38.

[GH-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri 3 (1903) London: Egypt Exploration Fund, s. 1–2.

[Aland-3] K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 119. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).

[INTF-4] INTF: Kodeks 071 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-01-26].

[NA27,s.3-5] Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 3.

[EEE-6] Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 16*.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]