Kojijū

Kojijū (jap. 小侍従 Kojijū; ur. około 1121, zm. około 1202) – japońska poetka, tworząca na przełomie okresów Heian i Kamakura. Zaliczana do Trzydziestu Sześciu Mistrzyń Poezji[1][2]. Znana także jako Matsuyoi no Kojijū[3].

Córka Ki no Mitsukiyo, kapłana w chramie Iwashimizu Hachiman-gū[4] i poetki Hanazono Sadajinke no Kodaishin. W 1161 r. rozpoczęła służbę na dworze cesarskim, początkowo u cesarza Nijō, następnie u cesarzowej Tashi i cesarza Takakura. Wraz z Gishūmon-in no Tango i Nijō-in no Sanuki należała do kręgu poetów związanych z rodem Kujō, a w ostatnich latach życia uczestniczyła w konkursach poetyckich organizowanych przez eks-cesarza Go-Tobę[2][5][1].

W 1171 r. została mniszką buddyjską[1].

Pięćdziesiąt trzy utwory jej autorstwa zamieszczone zostało w cesarskich antologiach poezji[1]. Pozostawiła po sobie także prywatny zbiór wierszy Kojijū shū[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Eishi Hosoda, Andrew J. Pekarik: The thirty-six immortal women poets: a poetry album with illustrations. Nowy Jork: G. Braziller, 1991, s. 114. ISBN 978-0-8076-1256-9. OCLC 753117968. (ang.).
  2. ↑ a b Ivo Smits. Teika and the Others: Poetics, Poetry, and Politics in Early Medieval Japan. „Monumenta Nipponica”. 59 (3), s. 373, 2004. Sophia University. ISSN 1880-1390. JSTOR: 25066307. (ang.). 
  3. ↑ a b Hilda Kato: The Mumyōshō of Kamo no Chōmei and its significance in japanese literature. Vancouver: University of British Columbia, 1964, s. 159. OCLC 1300245. (ang.).
  4. ↑ Masterpieces of Japanese poetry: ancient and modern. T. 1. Tokio: Taiseido Shobo, 1956, s. 351. (ang.).
  5. ↑ Robert N. Huey: The making of Shinkokinshū. Cambridge: Harvard University Press, 2002, s. 395. ISBN 978-0-674-00853-3. OCLC 48681868. (ang.).