Argentyna | |
---|---|
Australia | |
Chile | |
Europa |
|
Rosja | |
Stany Zjednoczone | |
Inne |
|
Przynależność państwowa | |
---|---|
Data założenia | |
Liczba personelu |
max: 7[1] |
Wysokość |
3500[2] m n.p.m. |
Położenie na mapie Antarktyki | |
74°06′S 97°30′E/-74,100000 97,500000 | |
Strona internetowa |
Komsomolskaja (ros. Комсомольская, „Komsomolska”) – nieczynna letnia stacja polarna należąca do ZSRR, położona na lądolodzie Antarktydy Wschodniej.
Stacja znajduje się we wnętrzu kontynentu, na lądolodzie antarktycznym, 870 km na południe od głównej radzieckiej stacji Mirnyj. Latem temperatura osiąga w tym miejscu maksymalnie -20 °C, zimą spada nawet poniżej -80 °C. Średnia prędkość wiatru to 4 m/s, maksymalnie 15 m/s. Noc polarna trwa niemal trzy miesiące[1].
Decyzja o budowie stacji Komsomolskaja zapadła jeszcze w marcu 1956 roku, przygotowano lądowisko, ale nadejście zimy uniemożliwiło dalsze prace[1]. Stacja została otwarta 6 listopada 1956 roku w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego i działała przez trzy sezony, do 9 marca 1959[2]. Posiadała początkowo trzy budynki (mieszkalny z radiem, kuchenny i mieszczący zasilanie). Później dobudowano magazyn, kuchnię przeniesiono, a budynek kuchenny wykorzystano do zakwaterowania. Badania na stacji obejmowały meteorologię, aktynometrię, glacjologię i geomagnetyzm. Po 1959 roku była używana jako postój dla podróżujących drogą lądową ze stacji Mirnyj do stacji Wostok, oraz do uzyskiwania danych meteorologicznych dla samolotów odbywających loty na tej trasie[1].