Kongōbu-ji

Kongōbu-ji
Ilustracja
Shuden, główny pawilon
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Kōya-san

Wyznanie

buddyzm

Rodzaj

shingon

Historia
Data budowy

1593[1]

Dane świątyni
Budulec

drewno

Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kongōbu-ji”
Ziemia34°12′51″N 135°35′03″E/34,214167 135,584167
Strona internetowa

Kongōbu-ji (jap. 金剛峯寺; pełna nazwa formalna: Kōya-san Kongōbu-ji, 高野山金剛峯寺) – najważniejsza świątynia buddyjskiej szkoły shingon, założonej w IX wieku przez mnicha Kūkaia (774–835; Kōbō-daishi, Wielkiego Nauczyciela Rozpowszechniającego Naukę Buddy)[2]. Otrzymał on od cesarza Saga (786–842) teren na górze Kōya-san, na którym z biegiem lat powstał kompleks świątynny. Znajduje się on w miejscowości Kōya-chō, w prefekturze Wakayama, w Japonii.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ufundowana w 1539 roku przez Hideyoshiego Toyotomi, przywódcę politycznego i militarnego w okresie Azuchi-Momoyama dla upamiętnienia zmarłej matki. W 1868 roku została połączona z sąsiednią świątynią wspólnie tworząc kompleks buddyjskiej szkoły shingon[1].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Wejście do kompleksu prowadzi przez wschodnią bramę – najstarszy zachowany budynek z 1539 roku. W głównym budynku świątyni znajdują się:

  • Ō-hiroma (Wielka Sala) – ozdobiona malowidłami Tan’yū Kanō (1602–1674), przedstawiającymi żurawie, miejsce odprawiania rytuałów;
  • Ume no Ma (Sala Morelowa) – nazwa pochodzi od malowideł z XVII wieku na przesuwnych drzwiach fusuma[2];
  • Yanagi no Ma (Sala Wierzbowa) – sala, w której popełnił seppuku Hidetsugu Toyotomi siostrzeniec Hideyoshiego.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jagna Nieuważny, Agata Fijałkowska: Japonia. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015. ISBN 978-83-7642-609-9. (pol.).
  • Lonely Planet Japan. Praca zbiorowa. Wyd. 15. Londyn: Lonely Planet, sierpień 2017. ISBN 978-1-78657-035-2. (ang.).