Shuden, główny pawilon | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wyznanie | |
Rodzaj | |
Historia | |
Data budowy | |
Dane świątyni | |
Budulec |
drewno |
Położenie na mapie Japonii | |
34°12′51″N 135°35′03″E/34,214167 135,584167 | |
Strona internetowa |
Kongōbu-ji (jap. 金剛峯寺; pełna nazwa formalna: Kōya-san Kongōbu-ji, 高野山金剛峯寺) – najważniejsza świątynia buddyjskiej szkoły shingon, założonej w IX wieku przez mnicha Kūkaia (774–835; Kōbō-daishi, Wielkiego Nauczyciela Rozpowszechniającego Naukę Buddy)[2]. Otrzymał on od cesarza Saga (786–842) teren na górze Kōya-san, na którym z biegiem lat powstał kompleks świątynny. Znajduje się on w miejscowości Kōya-chō, w prefekturze Wakayama, w Japonii.
Ufundowana w 1539 roku przez Hideyoshiego Toyotomi, przywódcę politycznego i militarnego w okresie Azuchi-Momoyama dla upamiętnienia zmarłej matki. W 1868 roku została połączona z sąsiednią świątynią wspólnie tworząc kompleks buddyjskiej szkoły shingon[1].
Wejście do kompleksu prowadzi przez wschodnią bramę – najstarszy zachowany budynek z 1539 roku. W głównym budynku świątyni znajdują się: