Kontinuum seksualne
Kontinuum seksualne (także kontinuum hetero- i homoseksualności) – określenie oznaczające kontinuum orientacji psychoseksualnych rozciągające się od pełnej heteroseksualności do pełnej homoseksualności jako teoretycznych wartości skrajnych.
Koncepcja kontinuum sięga badań Alfreda Kinseya z 1940 roku dotyczących seksualności Amerykanów. Duża część badanych przejawiała zachowania zarówno heteroseksualne, jak i homoseksualne z odmienną częstotliwością. Psychologowie analizujący badania stwierdzili, że trychotomia seksualności na hetero-, bi- i homoseksualność jako wartości rozłączne i wykluczające się jest błędna i zaproponowali nową koncepcję – kontinuum – na którym umieścili te wartości jako przechodzące jedne w drugie. Uznano, że między wartościami skrajnymi istnieje rzesza wartości pośrednich.
Teoria kontinuum seksualnego została rozwinięta przez amerykańskiego psychiatrę Fritza Kleina, który stwierdził, że orientacja psychoseksualna jest dynamicznym, wieloosiowym procesem, w który zaangażowane są zainteresowania seksualne, zachowanie, fantazje erotyczne, czynniki emocjonalne, samoidentyfikacja i styl życia[1].
Koncepcja kontinuum weszła do głównego nurtu psychologii, stając się przedmiotem badań naukowych:
Orientacja psychoseksualna znajduje się na kontinuum rozciągającym się między wyłącznym heteroseksualizmem a wyłącznym homoseksualizmem, przechodząc przez różne odcienie biseksualizmu.
Analizy danych uzyskanych przez Kinseya nie potwierdzają wysuniętego przezeń twierdzenia. Wiele publikacji wykazuje obecność świadomych odczuć homoseksualnych jedynie u 5% lub jeszcze mniejszej liczby młodzieży[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sexuality Continuum.
- ↑ Answers to Your Questions For a Better Understanding of Sexual Orientation & Homosexuality.
- ↑ N. McConaghy. Heterosexuality/homosexuality: dichotomy or continuum. „Arch Sex Behav”. 16 (5), s. 411–424, Oct 1987. PMID: 3689108.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Instytut Kinseya (ang.)