Potężne drzewa[6]. Koompassia excelsa osiąga wysokość 85[7]–88[5] metrów i średnicę pnia 290 cm, K. malaccensis rośnie do 50 m i osiąga średnicę pnia 210 cm[7].
Do wysokości 3–4 metrów pnia drzewa podparte są stromymi korzeniami szkarpowymi. Rozgałęzienie pnia następuje na wysokości 24–77 metrów (Koompassia malaccensis) lub powyżej 30 metrów (K. excelsa). U K. excelsakora gładka, błyszcząca, fioletowo-szara, często z zielonym odcieniem, u K. malaccensis kora szara do niemal czarnej, krucha, z wąskimi podłużnymi szczelinami[7].
Ulistnienie dwurzędowe lub skrętoległe. Blaszki liściowe nieparzystopierzaste, o 5–14(–17) listkach, mniej więcej naprzemianległych[8]. U K. excelsa ogonki liściowe krótkie, listki niewielkie, eliptyczne, o wymiarach 3–4,2×1–1,7 cm, ciemnozielone, nagie doosiowo, omszone odosiowo[7]. U K. malaccensis ogonki o długości 12–20 cm, listki jajowate do eliptycznych, o wymiarach 5,5–12,5×2–4 cm, omszone odosiowo[7]. Przylistki wolne, bardzo małe, szybko odpadające[9].
Obupłciowe[7], zebrane w wiechę wyrastającą z kątów liści lub wierzchołkowo. Liście przykwiatowe drobne, niepozorne, zwykle szybko odpadające. Szypułki bardzo krótkie lub nieobecne. Korona kwiatu pięciopłatkowa. Płatki mniej więcej jednakowe pod względem kształtu i wielkości. Pręcików pięć, wolnych, mniej więcej równej długości, o nitkach bardzo krótkich i nagich. Pylniki osadzone u nasady, otwierające się przez otworki przy wierzchołku i u nasady, połączone cienką, niemal rozwarstwiającą się obwódką, dlatego wydają się pękać wzdłużnie. Zalążnia siedząca lub niemal siedząca, jednozalążkowa. Szyjka słupka raczej krótka, znamię małe[9].
Koompassia excelsa i K. malaccensis zrzucają liście między lutym a czerwcem i pozostają bezlistne przez okres od kilku dni (K. malaccensis) do kilku tygodni (K. excelsa). Kwitną w maju-czerwcu, tuż po wypuszczeniu nowych liści, aczkolwiek kwitnienie następuje w nieregularnych interwałach co 5–6 lat. Owocują w sierpniu-wrześniu. Nasiona roznoszone są przez wiatr[7].
Korony drzew z rodzaju Koompassia stanowią bezpieczne siedlisko dla pszczół, w szczególności dla pszczoły olbrzymiej, której plastry osiągają wielkość 2 metrów. Z uwagi na wysokość drzew oraz śliskość kory są one niedostępne dla drapieżników, takich jak biruang malajski. Na pojedynczym drzewie może znajdować się nawet 100 pszczelich kolonii[7]. Produkowany przez te pszczoły miód wielokwiatowy nosi nazwę „tualang”, pochodzącą od zwyczajowej nazwy gatunku K. excelsa w języku malajskim[10]. Badania miodu tualang wykazują, że ma on właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwutleniające, przeciwmutagenne, przeciwnowotworowe i przeciwcukrzycowe oraz przyspieszające gojenie ran. Jego właściwości są zbliżone do miodu manuka, jednak zawiera on więcej fenoli, flawonoidów i hydroksymetylofurfuralu. W porównaniu z miodem manuka jest on też bardziej skuteczny przeciwko niektórym szczepom bakterii Gram-ujemnych w ranach oparzeniowych[11].
Drzewa Koompassia są źródłem drewna do zastosowań budowlanych, takich jak podkłady kolejowe, słupy telegraficzne i transmisyjne, belki, legary, krokwie, pale, kolumny nośne, wsporniki, a także ramy i parapety drzwi i okien i konstrukcje morskie. Nie poddany obróbce może być stosowany do produkcji parkietu, klepki, paneli i mebli. Z drewna produkuje się też wysokiej jakości węgiel drzewny[8].
Drewno jest twarde i ma tendencję do rozwarstwiania się w czasie upadku drzewa, dlatego jego pozyskiwanie jest utrudnione[7]. Ponadto drzewa, z uwagi na zasiedlane ich przez pszczoły, podlegają ochronie lokalnej ludności[8].
W przypadku K. excelsadrewno bielaste ma barwę żółtobrązową, a drewno twardzielowe czerwonawobrązową do czekoladowobrązowej. Przy wilgotności 15% gęstość drewna tego gatunku wynosi ok. 800–865 kg/m³[7]. U K. malaccensis biel jest barwy jasnożółtej, a twardzina pomarańczowoczerwonej do czerwonobrązowej. Gęstość drewna wynosi od 670 do 1290 kg/m³ przy wilgotności 15%[7].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abJulian Evans, John A. Youngquist: Encyclopedia of forest sciences. Oxford: Academic Press, 2004. ISBN 978-0-08-054801-2. Brak numerów stron w książce
↑ abcLegumes of the world. Richmond, UK: Royal Botanic Gardens, Kew, 2005, s. 117. ISBN 1-900347-80-6.
↑ abcdefghijklThe CABI encyclopedia of forest trees. Wallingford, Oxfordshire, United Kingdom: CABI, 2013, s. 259–261. ISBN 978-1-78064-236-9.
↑ abcdWan Razali Wan Mohd. i Sudo S.: Soerianegara I. i Lemmens R.H.M.J. (ed.): Plant Resources of South East Asia. T. 5: Timber trees. Major commercial timbers. PROSEA Foundation. Brak numerów stron w książce
↑S. Ahmed, N.H. Othman. Review of the medicinal effects of tualang honey and a comparison with manuka honey. „The Malaysian journal of medical sciences: MJMS”. 20 (3), s. 6–13, 2013-05. PMID: 23966819.
↑Koompassia grandiflora, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2022-02-22](ang.).
↑ abUmberto Quattrocchi: CRC world dictionary of medicinal and poisonous plants. Common names, scientific names, eponyms, synonyms, and etymology. Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 2185. ISBN 978-1-4822-5064-0.
↑Harlinda Kuspradini, Tohru Mitsunaga, Hideo Ohashi. Antimicrobial activity against Streptococcus sobrinus and glucosyltransferase inhibitory activity of taxifolin and some flavanonol rhamnosides from kempas (Koompassia malaccensis) extracts. „Journal of Wood Science”. 55 (4), s. 308–313, 2009-08. DOI: 10.1007/s10086-009-1026-4.