Kosowa Niwa

Kosowa Niwa

osada
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	chojnicki
Gmina	Czersk
Sołectwo	Zapędowo
Strefa numeracyjna	52
Kod pocztowy	89-642[2]
Tablice rejestracyjne	GCH
SIMC	0083003
Położenie na mapie gminy Czersk Kosowa Niwa
Położenie na mapie Polski Kosowa Niwa
Położenie na mapie województwa pomorskiego Kosowa Niwa
Położenie na mapie powiatu chojnickiego Kosowa Niwa
53°42′23″N 17°47′27″E/53,706389 17,790833[1]

Kosowa Niwa – osada w Polsce, w Polsce w województwie pomorskim, w powiecie chojnickim, w gminie Czersk^[3][4].

Osada położona jest na obszarze Tucholskiego Parku Krajobrazowego, wchodzi w skład sołectwa Zapędowo^[5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Historia

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego z roku 1883 wymienia Kosowę Niwę (w niemieckim brzmieniu Kossawoniwo), od r. 1878 Friedenthal, jako królewskie leśnictwo w nadleśnictwie Woziwoda w powiecie chojnickim, nad rzeką Brdą. W leśnictwie był wówczas l dom zamieszkały przez 8 osób. Parafia rzymskokatolicka w Nowej Cerkwi, poczta Rytel^[6].

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 59008
2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 510 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
3. GUS: Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju. [w:] Rajestr Teryt [on-line]. 2020. [dostęp 2020-05-19].
4. MAiC. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „(Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 4 sierpnia 2015 (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)”. {{Cytuj pismo}} Linki zewnętrzne: "czasopismo".brak numeru strony
5. Urząd Gminy Czersk: Jednostki pomocnicze gminy Czersk. [w:] BIP [on-line]. [dostęp 2020-05-19].
6. Kosowa Niwa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 468 .