wieś | |
![]() Fragment wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) |
234[2] |
Strefa numeracyjna |
61 |
Kod pocztowy |
64-060[3] |
Tablice rejestracyjne |
PGO |
SIMC |
0584308 |
Położenie na mapie gminy Kamieniec ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu grodziskiego ![]() | |
![]() |
Kotusz (niem. Kotusch[4]) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Kamieniec[5]. Miejscowość leży nad Środkowym Kanałem Obry[6].
Na północny zachód od wsi, około 1,5 km znajduje się średniowieczne grodzisko tzw. szwedzki szaniec.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1390 r., pierwotna nazwa różniła się od obecnej, np. Quotowszo, czyli Kotowsze w 1398 r. W XVIII w. wieś wraz z budynkami przeniesiono na prawa osady olęderskiej. Zachował się obszerny przywilej (wilkierz) dla osadników wystawiony 25 października 1729 r. przez Radomickich. W XIX i w I poł. XX w. Kotusz należał do Potworowskich z Parzęczewa.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Kotusz Olendry należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kosten rejencji poznańskiej[7]. Kotusz Olendry należał do okręgu wielichowskiego tego powiatu i stanowił część majątku Parzęczew, którego właścicielem był wówczas Adolf Potworowski[7]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Kotusz Olendry liczył 132 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 18 dymów (domostw)[7]. Według danych z końca XIX wieku Kotusz liczył 364 mieszkańców: 359 ewangelików i 5 katolików, zamieszkujących 53 domostwa[4].
Do 1945 r. miejscowość zamieszkała w większości przez ludność narodowości niemieckiej[8] nosiła okupacyjną nazwę Treulande[9].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego[6]. W 2011 roku Kotusz zamieszkiwały 234 osoby[2].
W Kotusz zachował się zespół zabytkowych obiektów ewangelickich:
Przez miejscowość przebiegają znakowane szlaki piesze: