Kościół Notre-Dame w Le Raincy

Kościół Notre-Dame w Le Raincy
Église Notre-Dame du Raincy
Zabytek: nr rej. PA00079948
kościół parafialny
Ilustracja
Wieża kościoła
Państwo

 Francja

Miejscowość

Le Raincy

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Paroisse Notre-Dame du Raincy

Wezwanie

Najświętsza Maryja Panna

Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Notre-Dame w Le Raincy”
Ziemia48°53′45″N 2°30′49″E/48,895833 2,513611
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Notre-Dame w Le Raincy (fr. Église Notre-Dame du Raincy) – kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny w Le Raincy (departament Sekwana-Saint-Denis, Francja). Zbudowany według projektu Auguste’a Perreta. Arcydzieło wczesnego modernizmu[1]. 29 czerwca 1966 wpisany na listę pomników historii we Francji[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

9 lutego 1922 inżynier Guyot sporządził projekt budowy kościoła w Le Raincy, który przedstawiał założenia kościoła klasycznego. Plan budowy został na nowo opracowany 8 marca 1922 przez Augusta Perreta. 30 kwietnia tego samego roku wmurowaniem aktu erekcyjnego rozpoczęto budowę kościoła. Konsekracja z 17 czerwca 1923 oznaczała zakończenie budowy[3].

Zbudowany w przeciągu 13 miesięcy kościół został niezwłocznie nazwany „świętą kaplicą z betonu”. Kosztorys budowy świątyni opiewał na 1 800 000 franków. Ksiądz, który konsultował się z Perretem ws. budowy kościoła, miał do dyspozycji tylko 300 000. Architekt zaakceptował to finansowe wyzwanie, dodając do niego własne – artystyczne; przy okazji budowy kościoła chciał wypróbować beton jako najbardziej ekonomiczny materiał i wykazać, że zbudowana z niego świątynia też będzie piękna. Wcześniejszym dziełem Perreta, zbudowanym z betonu, był paryski Théâtre des Champs Élysées (1913)[4].

W latach 1988–1996 przeprowadzono restaurację kościoła[3].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]
Świetliste wnętrze kościoła

Kościół Notre-Dame ma 56 m długości i 20 m szerokości. Jego wieża wznosi się na wysokość 50 m[3]. Założenie jest klasyczne: świątynia składa się z apsydy i trzech naw. Nawa główna przekryta jest sklepionym stropem, podtrzymywanym przez bardzo cienkie kolumny (ok. 30 cm średnicy) ozdobione kanelurami. Ponieważ kolumny były wykonane z betonu, w zupełności wystarczyły do podtrzymania konstrukcji stropu. Ściany boczne i fasada zostały wykonane z perforowanych betonowych płyt. Duża ilość znajdujących się w nich otworów umożliwia łatwe przedostawanie się światła do wnętrza. W górnej części ścian znajdują się okna, zaprojektowane przez Maurice’a Denisa, wypełnione kolorowym szkłem. Świetliste wnętrze było jednym z głównych celów architekta, który chciał, aby wierni mogli swobodnie czytać teksty liturgiczne.

Kościół po wybudowaniu nie spotkał się jednak z pełną aprobatą. Mieszkańcy nie byli zadowoleni z wieży, uważanej za zbyt „geometryczną”. Strzelista, kilkukondygnacyjna wieża zbudowana została z kolumn, połączonych w wiązki i zwieńczona krzyżem[4]. Nad znajdującym się w przyziemiu wieży portalem widnieje rzeźba Pietà dłuta Antoine’a Bourdelle’a[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ UNESCO World Heritage Centre: Le Havre, the City Rebuilt by Auguste Perret. [dostęp 2012-09-12]. (ang.).
  2. ↑ Le ministère de la culture et de la communication: Monuments historiques ; Label XXe. [dostęp 2012-09-12]. (fr.).
  3. ↑ a b c d Structurae: Église Notre-Dame du Raincy. [dostęp 2012-09-12]. (fr.).
  4. ↑ a b Jean-Louis (wyd.) Ferrier: Art of Our Century – The Story of Western Art 1900 to the Present. s. 232.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean-Louis (wyd.) Ferrier, Walter D. Glanze (tłum.): Art of Our Century – The Story of Western Art 1900 to the Present. Harlow, Essex: Longman Group UK Ltd., 1989, s. 232. ISBN 0-852-00037-8. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]