Kościół San Domenico w Palermo

Kościół San Domenico w Palermo
Chiesa di San Domenico
	kościół parafialny
	; Kościół od strony placu
Państwo	Włochy
Miejscowość	Palermo
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Archidiecezja	Archidiecezja Palermo
Historia
Data zakończenia budowy	XVIII w.
Data poświęcenia	XVIII w.
Aktualne przeznaczenie	czynny kościół
Dane świątyni
Styl	barok sycylijski
Architekt	Vincenzo Tedeschi
Kopuła; • liczba kopuł	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Włoch Kościół San Domenico w Palermo
	38°07′08,46″N 13°21′48,18″E/38,119017 13,363383
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kościół San Domenico w Palermo (wł. Chiesa di San Domenico), znajdujący się na placu o tej samej nazwie, jest drugim po katedrze najważniejszym kościołem w Palermo, jest uważany za „Panteon znamienitych mężów Sycylii” i za symbol walki z mafią^[1].

Historia

Pierwszy kościół powstał w tym miejscu w drugiej połowie XIII wieku, krótko po tym, jak dominikanie osiedlili się w Palermo. Później, w okresie renesansu, między 1458 a 1480 rokiem, biorąc pod uwagę znaczny napływ wiernych, dominikanie postanowili całkowicie przebudować i rozbudować świątynię. Ostatecznie w 1640 r. kościół ponownie został zburzony i odbudowany za zgodą kardynała Giannettino Dorii, arcybiskupa Palermo. Realizację projektu powierzono najpierw dominikańskiemu architektowi Andrea Cirrincione, a następnie najbardziej doświadczonemu architektowi Vincenzo Tedeschi, który dokonał ważnych zmian w podstawowym projekcie Cirrincione^[1].

Architektura

Większość prac została ukończona w XVII wieku, z wyjątkiem fasady ukończonej w 1726 r. Elewacja, zgodnie z typowym schematem rzymskiej architektury barokowej, podzielona jest na trzy poziomy i wyznacza ją dwanaście marmurowych kolumn ułożonych w pary. W dolnym znajdują się trzy portale wejściowe ograniczone czterema parami kolumn w stylu doryckim. W drugim rzędzie cztery stiukowe posągi papieży dominikanów (Innocenty V, Pius V, Benedykt XI i Benedykt XIII) oraz dwie inne umieszczone w niszach, przedstawiające św. Tomasza z Akwinu i św. Piotra Męczennika. Na ostatniej kondygnacji w centrum frontonu wyróżnia się figura św. Dominika Guzmana, założyciela zakonu. Na krańcach fasady znajdują się dwie strzeliste i symetryczne dzwonnice^[1].

Wnętrza

Wnętrze, majestatyczna sala, ma plan krzyża łacińskiego z płytkimi kaplicami ściennymi i niewielkim transeptem, charakteryzującym się trzema szerokimi nawami podzielonymi przez szesnaście potężnych kolumn porządku toskańskiego, które podtrzymują czternaście dużych okrągłych łuków, siedem z każdej strony. W nawach bocznych znajdują się wspaniałe kaplice, z których prawie wszystkie były niegdyś pod patronatem rodzin szlacheckich, w których znajdują się liczne dzieła sztuki o dużej wartości artystycznej^[1]. W 1853 roku kościół stał się panteonem wybitnych Sycylijczyków, których zaczęto w nim chować^[2].

Pochowani w kościele

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Palermoviva (ang.), dostęp 04.09.2020
↑ Associazionechiesestoriche (wł.), dostęp 04.09.2020. associazionechiesestoriche.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].

[PL-1] Palermoviva (ang.), dostęp 04.09.2020

[2] Associazionechiesestoriche (wł.), dostęp 04.09.2020. associazionechiesestoriche.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].

[1]

[2]