![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Minister edukacji | |
Okres |
od 15 listopada 1920 |
Poprzednik | |
Następca |
Sotir Peçi |
![]() |
Kristo Floqi (ur. 24 października 1873 w Korczy, zm. 1 lipca 1951 w Tiranie[1]) – albański działacz narodowy, pisarz, tłumacz i dramaturg.
Był jednym z pięciorga dzieci Vasila Risto Tomço i Ngjelki[2]. Działacz albańskiego Odrodzenia Narodowego, na przełomie XIX/XX w. W Atenach ukończył szkołę średnią, a w 1899 studia prawnicze zakończone obroną pracy doktorskiej[3]. Po studiach pracował w Atenach, skąd powrócił do Korczy, gdzie pracował jako prawnik[2]. Po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, w 1911 wydawał czasopismo Dielli (Słońce), a następnie Zeri i Popullit (Głos Ludu)[4][2]. Współpracował z Fanem Nolim przy tworzeniu organizacji Vatra, skupiającej albańskich działaczy narodowych, mieszkających w USA[1]. Po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości w 1912 r. przyjechał do Vlory i zaangażował się w organizowanie sądownictwa. Oficjalnie sprawował funkcję sekretarza generalnego w ministerstwie sprawiedliwości[5].
W latach 1919–1920 był redaktorem naczelnym wydawanego w Korczy pisma Agimi[3][4]. W 1921 pełnił funkcję ministra edukacji[1].
Kristo Floqi był głównie autorem tragedii historycznych i patriotycznych, jak: Wiara i narodowość (Fe e kombësi, 1912), Pirro Neoptolemi (1923), Karlo Topja (1926) i Skanderbeg w Italii (1928)[6]. Pisał też komedie polityczne, jak Kołowrotek polityczny (1924) i obyczajowe Dziewica, czyli nieszczęśliwa (1928) oraz jednoaktowe skecze dla sceny rozrywkowej. Był autorem słów do hymnu Albanii, obowiązującego w okresie międzywojennym.
Aresztowany w 1944 r. przez władze komunistyczne, spędził siedem lat w więzieniu[5]. Zmarł kilka miesięcy po wyjściu na wolność.
Współcześnie jest jednym z najchętniej wystawianych dramaturgów albańskich. Oprócz tomików poezji i 17 dramatów pozostawił po sobie także przekłady Sofoklesa, Eurypidesa i Moliera, jak również teksty o tematyce polityczno-prawnej.
Był żonaty (żona Urani Poçi), miał troje dzieci. Imię Kristo Floqiego noszą ulice w Tiranie (dzielnica Paskuqan) i w Korczy.