Krzewik źródliskowy

Krzewik źródliskowy
	; Łodyga 2 rzędu (pionowa) z odgałęzieniami (łodygami 3 rzędu)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	mchy
Klasa	prątniki
Rząd	rokietowce
Rodzina	miecherowate
Rodzaj	krzewik
Gatunek	krzewik źródliskowy
	Nazwa systematyczna
	Thamnobryum alopecurum ; (Hedw.) Gang.
Synonimy
	Thamnium alopecurum (L.) Br.eur.;
	Thamnium alopecurum (L.) Br.eur.;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krzewik źródliskowy (Thamnobryum alopecurum (Hedw.) Gang.) – gatunek mchu należący do rodziny miecherowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Gatunek eurazjatycki. Centrum występowania w Europie zachodniej i środkowej oraz w obszarze śródziemnomorskim. W Polsce zasięg bicentryczny - występuje na północy kraju (Pomorze Zachodnie i Wschodnie - tu większość stanowisk pochodzi sprzed II wojny światowej) oraz w Sudetach i Karpatach, schodząc na pobliskie wyżyny (najczęstszy na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. W Polsce środkowej sporadycznie stwierdzany w okolicach Warszawy^[4].

Morfologia

Okazały mech o pokroju drzewkowatym. Rośnie w luźnych darniach, zwykle przyczepionych do skał nad brzegami potoków. Łodyga główna podziemna (w kształcie kłącza), przytwierdzona do podłoża brunatnymi, gładkimi chwytnikami, okryta odlegle trójkątnolancetowatymi cienkimi liśćmi o mocno wydłużonych komórkach. Ich żebro dochodzi prawie do szczytu. Łodygi 2 rzędu (pionowe) w dole pojedyncze, nierozgałęzione, okryte łuskowatymi liśćmi. W górze krzaczasto rozgałęzione, okryte normalnymi liśćmi. W łodydze głównej i w łodygach 2 rzędu występuje wiązka środkowa (brak jej w łodygach 3 rzędu). Liście łodyg 2 i 3 rzędu sztywne, wklęsłe, jajowato-lancetowate, z komórkami wydłużonoprostokątnymi. Żebro kończy się przed szczytem liścia^[3].

Ekologia

Mech rośnie na skałach, z reguły pokrytych cienką warstwą gleby (czasami też na korze drzew lub korzeniach). Preferuje skały wapienne, ale występuje też na bezwapiennych. Typowe siedliska to miejsca zacienione, wilgotne - głazy w lasach, strome ściany skalne, zagłębienia i szczeliny. Często na mokrych głazach w potokach^[4].

Ochrona

Roślina objęta częściową ochroną gatunkową w Polsce.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ B.B. Goffinet B.B., W.R.W.R. Buck W.R.W.R., Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ ^a ^b Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. II. Warszawa: PWN, 1961, s. 72-73.
↑ ^a ^b Ryszard Ochyra, Piotr Szmajda: Atlas rozmieszczenia geograficznego mchów w Polsce. T. 9. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk, 1994, s. 27-35. ISBN 83-232-0393-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[goffinet-2] B.B. Goffinet B.B., W.R.W.R. Buck W.R.W.R., Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[Szafran-3] Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. II. Warszawa: PWN, 1961, s. 72-73.

[Szmajda-4] Ryszard Ochyra, Piotr Szmajda: Atlas rozmieszczenia geograficznego mchów w Polsce. T. 9. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk, 1994, s. 27-35. ISBN 83-232-0393-8.

[1]

[2]

[3]

[4]