Kurmanów
| wieś | |
 Cerkiew | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
82 |
| Kod pocztowy |
22-135[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LCH |
| SIMC |
0101050[5] |
Położenie na mapie gminy Białopole  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu chełmskiego  | |
 50°56′52″N 23°43′59″E/50,947778 23,733056[1]
| |
Kurmanów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Białopole[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa chełmskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Białopole[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 142 mieszkańców i była ósmą co do liczby ludności miejscowością gminy[8].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Buśnie[9].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1510 r. wieś znana była jako Kormanów. Należała wówczas do Parafii Rzymskokatolickiej w Hrubieszowie[10]. Dzisiejsza nazwa Kurmanów obowiązuje od 1883 r.[11]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1883 Kurmanów to wieś w powiecie hrubieszowskim, gminie Białopole. Posiada małą cerkiew rusińską[12].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]Przez wieś przebiega 
Szlak Tadeusza Kościuszki mający początek w Uchańce.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]W Kurmanowie znajduje się dawna cerkiew greckokatolicka (zbudowana prawdopodobnie w 1790 r. jako kaplica dworska), w 1831 r. rozbudowana, być może według projektu Piotra Aignera. W 1875 r. zamieniona na cerkiew prawosławną a w 1925 r. przebudowana na szkołę (m.in. zburzono kopułę). Obecnie jest własność prywatna.
Parki
[edytuj | edytuj kod]Park stanowi własność miejscowej szkoły podstawowej, o powierzchni 1 ha, pochodzący z XIX w.
Cmentarze i mogiły
[edytuj | edytuj kod]Cmentarz przycerkiewny, być może z XVIII w. Położony wśród skupionej zabudowy wsi. W 2000 r. dziedziniec szkoły. Powierzchnia 0,3 ha. Najstarszy istniejący nagrobek według przekazów pochodził z początków XIX w. lub z XVIII w.[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 65476
- ↑ Wieś Kurmanów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 635 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-12-16]
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b Wawryniuk 2002 ↓, s. wg indeksu.
- ↑ Czopek ↓, s. 175.
- ↑ Kurmanów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 921.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Barbara Czopek: Nazwy miejscowe dawnej Ziemi Chełmskiej i Bełskiej, (W granicach dzisiejszego państwa polskiego). Wyd. Ossolineum 1988. Wrocław..
- Andrzej Wawryniuk: Leksykon miejscowości powiatu chełmskiego. Chełm: Starostwo Powiatowe w Chełmie, 2002, s. 477. ISBN 83-916380-0-6.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kurmanów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 921.