#35 | ||||||||||
środkowy | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
30 marca 1950 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
211 cm | |||||||||
Masa ciała |
94 kg | |||||||||
Kariera | ||||||||||
Aktywność |
1972–1976 | |||||||||
Szkoła średnia |
De La Salle Institute (Chicago, Illinois) | |||||||||
College |
Loyola (Illinois) (1969–1972) | |||||||||
Draft |
1972, numer: 1 | |||||||||
|
LaRue Martin (ur. 30 marca 1950 w Chicago) – amerykański koszykarz, środkowy.
Został wybrany w drafcie 1972 roku z numerem 1, przez klub Portland Trail Blazers[1]. W jednym ze spotkań sezonu 1971/72 pokonał samego Billa Waltona w trakcie rywalizacji Loyola vs. UCLA. Zainteresowanie jego osobą wzrosło do tego stopnia, iż wybrano go z numerem 1, mimo że lista jego osiągnięć nie była tak imponująca, jak innych potencjalnych kandydatów do wyboru z numerem pierwszym.
W swoim najbardziej udanym statystycznie sezonie (1974/75) w NBA notował średnio 7 punktów, 5 zbiórek i 0,6 bloku[2]. Ze względu na kontuzje Billa Waltona zwiększono liczbę minut, jaką spędzał na parkiecie.
Z powodu kontuzji zdecydował się zakończyć swoją karierę sportową już w 1976 roku, po zaledwie czterech latach gry w NBA. Rok później Blazers sięgnęli po mistrzostwo ligi, pokonują w finale 76ers 4–2.[3].