Lactarius subumbonatus
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Lactarius subumbonatus |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactarius subumbonatus Lindgr. Bot. Notiser: 200 (1845) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Lactarius subumbonatus Lindgr. – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1845 r. Sven Johan Lindgren i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna. Synonim: Lactifluus subumbonatus (Lindgr.) Kuntze 1891[2].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnica 3–7 cm, szybko się wypłaszczający z drobnym garbkiem na środku. Powierzchnia lekko pomarszczona i pofalowana, ciemnoczerwona, brązowoczerwonawa, ciemnobrązowa lub czarnobrązowa. Brzeg wyraźnie, szeroko prążkowany[3].
Gość gęste, z blaszeczkami, przyrośnięte lub nieco zbiegające na trzon, początkowo blado żółtawe, żółtoochrowe lub żółtobrązowe, potem prawie pomarańczowe[3].
Wysokość 2–5 cm, nieregularnie cylindryczny lub pogrubiony u nasady, zwykle lekko zakrzywiony, pełny. Powierzchnia żółtawa, żółtobrązowa, żółtopomarańczowa lub żółtoczerwona, wierzchołek jaśniejszy, lekko włóknisto-puszysty z podłużnymi bruzdami będącymi przedłużeniami blaszek[3].
Ochrowy do pomarańczowobrązowego, ciemniejszy w środku. Ma nieprzyjemny zapach podobny do mleczaja dębowego (Lactarius quietus) i łagodny smak. Mleczko jest białawe, wodniste, w smaku nie jest piekące[3].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Znane są jego stanowiska głównie w Europie, poza nią podano pojedyncze stanowiska w Ameryce Północnej i Południowej. W Europie jest szeroko rozprzestrzeniony[4]. W Polsce do 2003 r. gatunek ten był nieznany[5], po raz pierwszy jego stanowiska podano w 2012 r. Znajduje się na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[6].
Naziemny grzyb mykoryzowy[5]. Owocniki pojawiają się latem i jesienią w lasach iglastych, ogrodach, parkach i na poboczach dróg, w symbiozie z różnymi drzewami iglastymi, ale także z dębem lub bukiem, lubi tereny bardziej wilgotne[3].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Jest grzybem jadalnym, ale małej wartości, ze względu na nieprzyjemny smak mięsa[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ a b c d e f NEISPUPČENA MLIJEČNICA. Lactarius subumbonatus Lindgr. [online], CRO Mushrooms [dostęp 2024-09-08] (chorw.).
- ↑ Występowanie Lactarius subumbonatus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-09-08] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 369–387, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Aktualne stanowiska Lactarius subumbonatus w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-09-08] (pol.).