Lakringowie
Lakringowie (lub Dakringowie - częsta pomyłka ze względu na podobieństwo greckich liter delta Δ oraz lambda Λ) – jak często przyjmuje się w nauce, wędrowny lud spokrewniony z Hasdingami, jeden z odłamów Wandalów, mimo że nie ma mocnych podstaw do tego stwierdzenia. Lud ten, co bardziej prawdopodobne, należy identyfikować z Wolnymi Dakami. Mieli oni zaatakować prewencyjnie Hasdingów, po tym, gdy ci osiadli niebezpiecznie blisko ich siedzib[1]. Pogląd o wandalskim pochodzeniu Lakringów oparty został na wymienieniu ich obok Hasdingów we fragmentarycznie zachowanym dziele Piotra Patrycjusza. Umieszczało ono Lakringów między innymi sprzymierzeńcami Rzymu w okresie panowania Marka Aureliusza. W innym dziele antycznym, Żywocie Marka Aureliusza, Lakringowie zostali wspomniani jako wrogowie cesarstwa. Być może informacja ta dotyczyła okresu sprzed zawarcia pokoju pomiędzy Lakringami i Rzymem[2].
Zgodnie z relacją Kasjusza Diona (LXXI, 12) na początku lat siedemdziesiątych II wieku Lakringowie przybyli do północnych granic Dacji[3]. Niektórzy badacze lokalizują ich siedziby na południe od zajętych przez Hastingów obszarów w dorzeczu Cisy, i na północ od Roksolanów. Z Hasdingami Lakringowie stoczyli zwycięską walkę, po czym zniknęli z kart historii[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia historyczna świata, T. 1, Prehistoria, Kraków 1999. ISBN 83-85909-51-6. ISBN 83-85909-48-6.
- Jerzy Strzelczyk, Wandalowie i ich afrykańskie państwo, Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 1992, ISBN 83-06-02205-X, OCLC 69337402.