Lambdopsalis | |||
Chow & Qi, 1978 | |||
Okres istnienia: paleocen | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Lambdopsalis | ||
Gatunki | |||
|
Lambdopsalis – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny Taeniolabididae obejmujący pojedynczy gatunek L. bulla. Występował w dzisiejszych Chinach Azji w paleocenie. Pochodzi z warstwy ocenianej na górny paleocen w Nao-mugen and Bayn Ulan w Chinach.
Etymologia: gr. λαμβδα lambda „jedenasta litera alfabetu greckiego (Λ)”[1]; ψαλις psalis, ψαλιδος psalidos „para nożyc”[2].
Ten przystosowany do rycia w glebie rodzaj dostarczył swego czasu najwcześniejszego dowodu na ssacze futro, jednak w 2002, jeszcze wcześniejsza, okazała się dolnokredowa Eomaia. Zbudowany z keratyny włos bardzo rzadko ulega fosylizacji. Prawdopodobnie pojawił się wiele wcześniej, u niebędących jeszcze ssakami terapsydów w triasie lub jeszcze wcześniej. Wniosek ten wyciągnięto na podstawie niewielkich zagłębień w kościach pyska, tworzących prawdopodobnie przestrzeń dla skupień naczyń krwionośnych i nerwów. Podobna cecha występuje u kota. Pozwala mu na używanie swych wibrysów jako narządu zmysłu. Jednakże pewne wyjątkowe chińskie skamieniałości zachowały ssacze futro i do nich właśnie zaliczają się pozostałości opisywanego rodzaju. Chodzi tu o koprolity zawierające niestrawione resztki pokarmowe.