Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu | |
Trakcja |
kołowa |
Załoga |
4 |
Historia | |
Prototypy |
1914 |
Produkcja |
1914-1915 |
Wycofanie |
1917 |
Dane techniczne | |
Silnik |
silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy Lanchester o mocy 60 KM (44,1 kW) |
Pancerz |
grubość: 8 mm |
Długość |
4,88 m |
Szerokość |
1,93 m |
Wysokość |
2,29 m |
Masa |
4 900 kg |
Osiągi | |
Prędkość |
80 km/h |
Zasięg pojazdu |
290 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm | |
Użytkownicy | |
Wielka Brytania Belgia Imperium Rosyjskie | |
Rzuty | |
Samochód pancerny Lanchester ang. Lanchester Armoured Car – brytyjski samochód pancerny z okresu I wojny światowej
Po wybuchu I wojny światowej dowództwo lotnictwa floty brytyjskiej, biorąc pod uwagę doświadczenia armii francuskiej i belgijskiej zamówiło w kilku firmach samochody pancerne w tym w firmie Lanchester Motor Company Limited. Firma ta wkrótce przedstawiła swój samochód pancerny oparty na samochodzie turystycznym Lanchester 40, który opancerzono i zamontowano wieżyczkę. Zamówiono serię tych samochodów, które następnie wysłano do Francji. Jednak już w 1915 roku wycofano je z służby w lotnictwie brytyjskim i zgromadzono w Wielkiej Brytanii.
Wkrótce część z nich sprzedano do Belgii, a z pozostałych utworzono szwadron samochodów pancernych i skierowano do Rosji, gdzie początkowo brały udział w działaniach brytyjskich wojsk interwencyjnych, a następnie sprzedane zostały armii rosyjskiej.
Samochód pancerny Lanchester był zbudowano na niezmienionym podwoziu samochodu Lanchester 40. Nadwozie został pokryte blachą o grubości 8 mm, za kabiną kierowcy na dachu umieszczono wieżyczkę, w której zamontowano karabin maszynowy.
Napęd stanowił silnik Lanchester o mocy 60 KM, 6-cylindrowy, rzędowy, chłodzony cieczą.
Uzbrojenie składało się z karabiny maszynowego Vickers kal. 7,7 mm.
Samochód pancerny Lanchester był używany w czasie I wojny światowej, początkowo we Francji i Belgii przez wojska brytyjskie, z uwagi na unifikację uzbrojenia armia brytyjska zrezygnowała z ich użycia. Zgromadzono je wtedy w Wielkiej Brytanii. Następnie sprzedano do Belgii i Rosji.
W Rosji początkowo obsługiwali je żołnierze brytyjscy, a następnie rosyjscy. Walczyły one na wszystkich frontach, gdzie walczyły wojska rosyjskiej. Ostatni znany udział tych samochodów w walkach miał miejsce w czasie ofensywy rosyjskiej w Galicji w 1917 roku.