Lee Edwards

Lee Edwards (2001)

Lee Edwards (ur. 1 grudnia 1932 w Chicago, zm. 12 grudnia 2024 w hrabstwie Arlington[1]) – amerykański historyk, wykładowca, pisarz oraz publicysta. Wykładał konserwatywną myśl polityczną w Centrum Studiów Amerykanistycznych im. B. Kennetha Simona w Heritage Foundation. Historyk ruchu konserwatywnego w USA[2][3], napisał i zredagował 25 książek[4][5] – wśród nich biografie prezydenta Ronalda Reagana, senatora Barry’ego Goldwatera, prokuratora generalnego Edwina Meese’a III(inne języki) oraz Williama F. Buckleya Jr.. Piastował też funkcję przewodniczącego Fundacji Pamięci Ofiar Komunizmu(inne języki), którą założył wraz ze Zbigniewem Brzezińskim.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1932 roku w Chicago. Ojciec pracował jako dziennikarz dla Chicago Tribune[6].

Zdobył dyplom B.A. (ukończywszy czteroletnie studia licencjackie) w zakresie anglistyki na Duke University, zaś tytuł doktora w zakresie polityki światowej otrzymał od Catholic University[6].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Napisał biografie Ronalda Reagana, Williama F. Buckleya, Edwina Meese’a III i Goldwatera[7][8][9]. Był autorem książek historycznych, m.in. The Conservative Revolution: The Movement That Remade America Rewolucja Konserwatywna: rzecz o ruchu, który odmienił Amerykę[10] The Power of Ideas [Potęga idei][11], refleksję na dwudziestopięciolecie Heritage Foundation oraz historię The Intercollegiate Studies Institute(inne języki) [Instytutu Studiów Międzywydziałowych][12].

Był pierwszym redaktorem magazynu Conservative Digest [13] w 1975 roku oraz starszym redaktorem w The World & I(inne języki), magazynie blisko związanym z Kościołem Zjednoczeniowym Sun Myung Moona[14][13]. Na przestrzeni lat pisywał również dla wielu najważniejszych amerykańskich gazet, m.in. The Boston Globe, Detroit News, Los Angeles Times, The Wall Street Journal i The Washington Times[15] oraz dla magazynów Crisis, National Review, Policy Review i Reader’s Digest. Często pojawia się jako komentator w programach radiowych i telewizyjnych; ma na koncie wystąpienia w The O’Reilly Factor i Fox and Friends na kanale Fox News Channel, The News Hour with Jim Lehrer(inne języki) w PBS, Booknotes i Washington Journal w C-SPAN(inne języki) oraz The Diane Rehm Show na kanale NPR. Rozmaite aspekty polityki amerykańskiej i światowej omawiał na wykładach prezentowanych w blisko 20 państwach[12].

Był Dyrektorem-założycielem Instytutu Dziennikarstwa Politycznego w Uniwersytecie Georgetown, wykładał również w Instytucie Politologii w John F. Kennedy School of Government na Uniwersytecie Harvarda[16]. Zajmował także stanowiska przewodniczącego Stowarzyszenia Filadejfijskiego i wykładowcy nauk o mediach w Instytucie Hoovera[17][18][19].

Pracował jako wykładowca konserwatywnej myśli politycznej w Centrum Studiów Amerykanistycznych im. B. Kennetha Simona w Heritage Foundation[20], gdzie jest adiunktem. Wykładał również nauki polityczne na Katolickim Uniwersytecie Ameryki oraz w Instytucie Polityki Światowej(inne języki)[11][21].

Był także przewodniczącym Fundacji Pamięci Ofiar Komunizmu(inne języki) – organizacji, dzięki której w 2007 roku w Waszyngtonie powstało międzynarodowe miejsce pamięci poświęcone ofiarom komunizmu na przestrzeni dziejów oraz dostępne online Globalne Muzeum Komunizmu[22][23].

Był sygnatariuszem Deklaracji Praskiej(inne języki) „Sumienie Europy a Komunizm”[24].

Odznaczenia[21]

[edytuj | edytuj kod]
  • Gwiazda Tysiąclecia Litwy,
  • Order Krzyża Ziemi Maryjnej,
  • Medal Przyjaźni przyznawany przez Republikę Chińską (Tajwan),
  • Nagroda im. Johna Ashbrooka,
  • Nagroda im. Reeda Irvine’a „Rzetelni w Mediach”
  • Nagroda Wolności im. Waltera Judda.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Wraz z żoną Anną, Edwards mieszkał w Alexandrii, w stanie Wirginia. Małżeństwo miało dwie córki i doczekało się jedenaściorga wnucząt[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Lee Edwards, R.I.P.
  2. ↑ Hoplin, Nicole; Robinson, Ron (2008). Funding fathers: the unsung heroes of the conservative movement [Ojcowie założyciele: niedocenieni bohaterowie ruchu konserwatywnego]. Regnery Publishing. s. 81. ISBN 978-1-59698-562-9.
  3. ↑ Regnery, Alfred S. (2008). Upstream: the ascendance of American conservatism [Pod prąd: wzlot amerykańskiego konserwatyzmu]. Regnery Publishing. str. x. ISBN 978-1-4165-2288-1.
  4. ↑ a b Spalding, Elizabeth (16 September 2010). „Edwards, Lee”. First Principles. Intercollegiate Studies Institute. Retrieved 9 June 2011.
  5. ↑ Olmstead, Gracy. „Lee Edwards: When the ‘New Right’ Was New”. The American Conservative. Retrieved 2 July 2019.
  6. ↑ a b Spalding, Elizabeth (16 września 2010). Edwards, Lee. First Principles [Edwards Lee. Pierwsze zasady]. Intercollegiate Studies Institute [Instytut Studiów Międzywydziałowych]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  7. ↑ Edwards, Lee (27 stycznia 2011). Reagan prepared for the presidency in the political wilderness [Polityczna dżungla i gotowość Reagana do prezydentury]. The Washington Examiner. Dostęp 9 czerwca 2011.
  8. ↑ Judis, John B. (24 września 1995). The Man Who Knew Too Little [Człowiek, który wiedział zbyt mało]. The Washington Post. Dostęp 9 czerwca 2011.
  9. ↑ Lopez, Kathryn Jean (12 maja 2010). Lee Edwards on His WFB Biography [Lee Edwards o swej biografii Williama F. Buckleya]. National Review. Dostęp 9 czerwca 2011.
  10. ↑ Oficjalna strona książki: https://usa.osrodekanaliz.pl/ Dostęp 16 listopada 2020.
  11. ↑ a b Weisberg, Jacob (9 stycznia 1998). Happy Birthday, Heritage Foundation [Urodziny Heritage Foundation]. Slate. Dostęp 17 listopada 2020.
  12. ↑ a b Q&A with Lee Edwards [online], www.c-span.org [dostęp 2020-11-17] (ang.).
  13. ↑ a b Former Fellow Lee Edwards. iop.harvard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)]. Harvard University Institute of Politics. Zarchiwizowano z oryginału 23 marca 2012. Dostęp 9 czerwca 2011.
  14. ↑ [15] Annys Shin (3 maja 2004). News World Layoffs to Idle 86 Workers. Washington Post. Dostęp 15 stycznia 2017.
  15. ↑ Edwards, Lee (7 czerwca 2004). The Age of Reagan [Era Reagana]. The Washington Times. Dostęp 29 kwietnia 2010.
  16. ↑ Former Fellow Lee Edwards. iop.harvard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)]. [Były wykładowca Lee Edwards]. Harvard University Institute of Politics. Zarchiwizowano z oryginału 23 marca 2012. Dostęp 9 czerwca 2011.
  17. ↑ 2009 National Presentations [Prezentacje narodowe 2009]. Philadelphia Society. Dostęp 9 czerwca 2011.
  18. ↑ Presidents of The Philadelphia Society [online], web.archive.org, 23 lutego 2010 [dostęp 2020-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-02-23].
  19. ↑ Edwards Media Fellows by year: William and Barbara Edwards Media Fellows by year | Hoover Institution [online], web.archive.org, 1 listopada 2011 [dostęp 2020-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-01].
  20. ↑ Lee Edwards [online], The Heritage Foundation [dostęp 2020-11-17] (ang.).
  21. ↑ a b Lee Edwards. The Institute of World Politics [Instytut Polityki Światowej]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  22. ↑ [25] https://web.archive.org/web/20090626064941/, https://web.archive.org/web/20090626064941/http://www.globalmuseumoncommunism.org/content/board-directors Zarchiwizowano z oryginału 26 czerwca 2009. Dostęp 3 listopada 2009.
  23. ↑ Victims of Communism | Keep the flame of liberty alive [online], Victims of Communism [dostęp 2020-11-17] (ang.).
  24. ↑ WebCite query result [online], www.webcitation.org [dostęp 2020-11-17].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Hoplin, Nicole; Robinson, Ron (2008). Funding fathers: the unsung heroes of the conservative movement [Ojcowie założyciele: niedocenieni bohaterowie ruchu konserwatywnego]. Regnery Publishing. s. 81. ISBN 978-1-59698-562-9.
  • Regnery, Alfred S. (2008). Upstream: the ascendance of American conservatism [Pod prąd: wzlot amerykańskiego konserwatyzmu]. Regnery Publishing. str. x. ISBN 978-1-4165-2288-1.
  • Profil Lee Edwardsa. The Guardian.
  • Olmstead, Gracy. „Lee Edwards: When the ‘New Right’ Was New”. The American Conservative. Retrieved 2 July 2019.
  • Spalding, Elizabeth (16 września 2010). Edwards, Lee. First Principles [Edwards Lee. Pierwsze zasady]. Intercollegiate Studies Institute [Instytut Studiów Międzywydziałowych]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Olmstead, Gracy. Lee Edwards: When the ‘New Right’ Was New [Lee Edwards: Kiedy „Nowa Prawica” była nowa]. The American Conservative. Dostęp 2 lipca 2019.
  • Edwards, Lee (27 stycznia 2011). Reagan prepared for the presidency in the political wilderness [Polityczna dżungla i gotowość Reagana do prezydentury]. The Washington Examiner. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Judis, John B. (24 września 1995). The Man Who Knew Too Little [Człowiek, który wiedział zbyt mało]. The Washington Post. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Lopez, Kathryn Jean (12 maja 2010). Lee Edwards on His WFB Biography [Lee Edwards o swej biografii Williama F. Buckleya]. National Review. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Edwards, Lee (2008). Goldwater, Barry (1909–1998). W: Hamowy, Ronald (ed.). The Encyclopedia of Libertarianism [Encyklopedia libertarianizmu]. Thousand Oaks, CA: SAGE; Cato Institute. s. 211–212. doi:10.4135/9781412965811.n127. ISBN 978-1-4129-6580-4. LCCN 2008009151. OCLC 750831024.
  • Piper, Randy (17 marca 2005). Gingrich Visions – Winning The Future [Wizja Gingricha – wygrać przyszłość]. US Progressive Conservatives. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Weisberg, Jacob (9 stycznia 1998). Happy Birthday, Heritage Foundation [Urodziny Heritage Foundation]. Slate. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Annys Shin (3 maja 2004). News World Layoffs to Idle 86 Workers [Zwolnienia w News World – 86 osób traci pracę]. Washington Post. Dostęp 15 stycznia 2017.
  • Good-bye to Isolationism [Pożegnanie izolacjonizmu]. The World & I. 9 czerwca 1995. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Edwards, Lee (7 czerwca 2004). The Age of Reagan [Era Reagana]. The Washington Times. Dostęp 29 kwietnia 2010.
  • Former Fellow Lee Edwards. iop.harvard.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-23)]. [Były wykładowca Lee Edwards]. Harvard University Institute of Politics. Zarchiwizowano z oryginału 23 marca 2012. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • 2009 National Presentations [Prezentacje narodowe 2009]. Philadelphia Society. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • https://web.archive.org/web/20100223102538/http://phillysoc.org/presiden.htm. Zarchiwizowano z oryginału, 23 lutego 2010. Dostęp 14 grudnia 2011.
  • William and Barbara Edwards Media Fellows by year [William i Barbara Edwards, stypendyści nauk o mediach w poszczególnych latach]. Hoover Institution. Stanford University. Zarchiwizowano z oryginału 1 listopada 2011. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • Lee Edwards, Ph.D. The Heritage Foundation. Dostęp 4 czerwca 2020.
  • Jump up to:a b Lee Edwards. The Institute of World Politics [Instytut Polityki Światowej]. Dostęp 9 czerwca 2011.
  • https://web.archive.org/web/20090626064941/http://www.globalmuseumoncommunism.org/content/board-directors. Zarchiwizowano z oryginału 26 czerwca 2009. Dostęp 3 listopada 2009.
  • Prague Declaration on European Conscience and Communism – Press Release [Deklaracja Praska „Sumienie Europy a Komunizm” – komunikat prasowy]. Victims of Communism Memorial Foundation [Fundacja Pamięci Ofiar Komunizmu]. 9 czerwca 2008. Zarchiwizowano z oryginału 13 maja 2011. Dostęp 10 maja 2011.

Polskie wydania

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Rewolucja Konserwatywna. Rzecz o ruchu, który odmienił Amerykę”. Wydawca: Ośrodek Analiz Cegielskiego i Wydawnictwo Ursines, 2020, Przedmowa: prof. Marek J. Chodakiewicz, tłumaczenie: Maria Juczewska.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]