W poemacie tym Owidiusz podaje czytelnikowi rady i strategie, co zrobić, aby nie zostać przygniecionym brzemieniem miłości, szczególnie tej nieodwzajemnionej lub przerwanej, oraz jak wyzbyć się tego uczucia. Rady te opisywane były jako stoickie[2]. Owidiusz zaleca m.in.:
Aby porzucić ukochanego/ukochaną
Próbuj wycofać się z kochania, zanim uczucie nabierze zbyt dużej wagi.
Próbuj być tak zajętym, jak to możliwe, np. pracą.
Podróżuj i spróbuj unikać znanych miejsc, które przypominają ci o związku.
Nawiązuj wiele związków lub przynajmniej jeden, aby zapomnieć o poprzednim.
Spal portrety i listy byłej ukochanej/byłego ukochanego.
Stroń od teatru czy poezji, które idealizują ideę miłości.
Uwierz, że nie masz rywala/rywalki, aby uniknąć uczucia zawiści (według Owidiusza zawiść jest głównym powodem, dla którego ludzie pozostają w miłości).
Nie zatrzymuj się przed progiem byłej ukochanej/byłego ukochanego, uzmysłów sobie jej/jego dom jako dom przynoszący tylko nieszczęście.
Nie jedz niektórych potraw.
Nie pij w umiarze. Jeżeli już, to pij za dużo lub wstrzymaj się od picia w ogóle.
Głównym celem poematu było nauczanie (głównie) młodzianów, jak zaniechać idealizowania kobiet czy dziewcząt, które ich kochają, oraz wyjście im naprzeciw z pomocą, gdy miłość sprowadza ich do wielkiego żalu czy nieszczęścia. We fragmencie skierowanym do dziewcząt[3]Owidiusz twierdzi natomiast, że dzięki stosowaniu jego rad i strategii można zapobiec samobójstwom z powodu niefortunnych związków.