Lekcjonarz 4

Lekcjonarz 4

Data powstania	XI wiek
Rodzaj	lekcjonarz
Numer	ℓ 4
Zawartość	Ewangelistarion
Język	grecki
Rozmiary	27,9 × 22,3 cm
Typ tekstu	bizantyński
Miejsce przechowywania	University of Cambridge

Lekcjonarz 4 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum ℓ 4 – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XI wieku. Służył do czytań liturgicznych^[1].

Opis rękopisu

Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 199 pergaminowych kartach (27,9 cm na 22,3 cm)^[1]. Lekcje pochodzą z Ewangelii Jana, Mateusza i Łukasza. Zawiera noty muzyczne (neumy)^[2][3].

Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 24–25 linijek w kolumnie^[1].

Tekst Pericope adulterae zamieszczony został w skróconej formie (Jan 8,3-11)^[3]. Z punktu widzenia krytyki tekstu reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną.

Historia

Paleograficznie datowany jest na wiek XI^[1]. Rękopis badał John Mill, który wykorzystał go w swoim wydaniu greckiego Nowego Testamentu^[2].

Obecnie przechowywany jest w bibliotece University of Cambridge w Cambridge, pod numerem katalogowym Dd. 8.49^[1].

Jest rzadko cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (UBS3). NA27 nie cytuje go.

Zobacz też

• Lista lekcjonarzy Nowego Testamentu

Przypisy

1. K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 219.
2. F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 212.
3. C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 387.

Bibliografia

• C. R. Gregory, "Textkritik des Neuen Testaments", Leipzig 1900, vol. 1, p. 387.