Leningradzki Okręg Wojskowy (Federacja Rosyjska)

Leningradzki Okręg Wojskowy

Ленинградский военный округ

Emblemat Leningardzkiego Okręgu Wojskowego
Historia
Państwo	ZSRR  Rosja (od 1991 do 2010, od 2024)
Tradycje
Kontynuacja	Zachodni Okręg Wojskowy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej
Organizacja
Dyslokacja	Leningrad
Podległość	Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych FR

Leningradzki Okręg Wojskowy (ros. Ленинградский военный округ) – jednostka administracyjno-wojskowa Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej obejmująca całość obiektów militarnych – w tym jednostki wojskowe, zakłady przemysłu zbrojeniowego, jednostki paramilitarne – stacjonujących w północno-zachodniej części Federacji.

Miał swoją genezę w Piotrogrodzkim Okręgu Wojskowym Imperium Rosyjskiego (od 6 sierpnia 1864 do 1918), a następnie Leningradzkim Okręgu Wojskowym Rosji Radzieckiej i ZSRR.

Okręg w okresie 1991–2010 liczył około 33 tysięcy żołnierzy, a na jego uzbrojenie składało się: 320–330 czołgów, 500 wozów bojowych, 18 wyrzutni rakiet taktycznych „Toczka-U”, 690 systemów artyleryjskich^[1].

1 września 2010 razem z Kaliningradzkim Okręgiem Specjalnym i Moskiewskim Okręgiem Wojskowym wszedł w skład Zachodniego Okręgu Wojskowego.

Został odtworzony 26 lutego 2024 obejmując Petersburg, Karelię, Republikę Komi, obwody Archangielski, Królewiecki (Kaliningradzki, leningradzki, wołogodzki, murmański, nowogrodzki, pskowski, Nieniecki Okręg Autonomiczny oraz Flotę Północną^[2][3]. Sztab Okręgu znajduje się w Petersburgu. Od 15 maja 2024 dowódcą Leningradzkiego Okręgu Wojskowego jest Aleksandr Łapin^[4].

Struktura organizacyjna

W 2009^[5]

Nazwa jednostki	Garnizon
25 Gwardyjska Sewastopolska BZmot im. Strzelców Łotewskich	Wałdymirskij Łagier
138 Gwardyjska Krasnosiełska BZmot	Kamienka
200 Gwardyjska Peczengska BZmot	Pieczenga
216 BSiU (formowana w 4 BZmot)	Pietrozawodsk
56 Okręgowe Centrum Szkolenia Młodszych Specjalistów
26 Niemeńska BROT	Ługa;
9 Gwardyjska Klecko-Berlińska Brygada Artylerii	Ługa;
7014 Baza Sprzętu i Uzbrojenia	Ługa;
302 BSiU	Sapjomoje;
95 Leningradzka Brygada Łączności
132 Brygada Łączności

Przypisy

1. Grabowski 2011 ↓, s. 123.
2. Министерство обороны Российской Федерации (Минобороны России) Военные округа
3. Воссозданы Московский и Ленинградский военные округа. interfax.ru. [dostęp 2024-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-03-02)]. (ros.).
4. Христина Піцуряк: У Росії генерала Лапіна, відомого провалами в Україні, призначили «охороняти» кордон з НАТО — ЗМІ. nv.ua, 2024-05-15. [dostęp 2024-05-27]. (ukr.).
5. Depczyński 2015 ↓, s. 383.

Bibliografia

• Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
• Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
• Grzegorz Pazura, Współczesne konwencjonalne siły zbrojne Federacji Rosyjskiej, UMCS, Lublin 2010.