Leon Tarasewicz

Leon Tarasewicz
Ilustracja
Leon Tarasewicz (2009)
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1957
Waliły

Zawód, zajęcie

malarz, autor instalacji

Edukacja

Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Leon Tarasewicz (2009, Bielsko-Biała)

Leon Tarasewicz (ur. 14 marca 1957 w Waliłach) – polski malarz białoruskiego pochodzenia, profesor sztuk plastycznych, nauczyciel akademicki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie robotniczej[1]. Absolwent Liceum Plastycznego w Supraślu, a następnie Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Tadeusza Dominika (dyplom otrzymał w 1984). Od 1996 prowadził gościnną pracownię malarstwa na tejże uczelni. Został wykładowcą przestrzeni malarskiej na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii ASP w Warszawie. W 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski nadał mu tytuł profesora sztuk plastycznych[2].

Współpracuje z warszawską Galerią Foksal, Galerią Monopol[3][4], białostockim Arsenałem, Galerią Krynki w Krynkach[5], poznańską Galerią Ego, a także lubelską Galerią Białą[6]. W 2008 został ambasadorem Europejskiego Roku Dialogu Międzykulturowego[7].

Podkreśla swe białoruskie korzenie i promuje kulturę tej mniejszości w Polsce.

Malarstwo Leona Tarasewicza oddaje w unikalny sposób piękno i kolory przyrody, nawiązuje do złożonej historii pogranicza[8].

Najobszerniejszą bibliografię poświęconych mu publikacji (i filmografię) zawiera katalog ekspozycji w Zamku Ujazdowskim w 2003[9].

W 2021 ukazał się wywiad rzeka Małgorzaty Czyńskiej z Leonem Tarasewiczem pt. Nie opuszczam rąk[10].

Malarz jest wielbicielem ptaków. Hoduje m.in. kury ozdobne (jest także współautorem książki na ich temat), gołębie i bażanty.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W 2005, na ceremonii podczas koncertu inaugurującego sezon, w gmachu Opery i Filharmonii Podlsakiej w Białymstoku, został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[11].

W 2011 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Otrzymał także: Paszport „Polityki” (2000), Nagrodę im. Jana Cybisa (1998) oraz Nagrodę Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich. W 2007 Tarasewicz otrzymał Wielką Nagrodę Fundacji Kultury za rok 2006 za konsekwentne rzucanie wyzwania zarówno tradycyjnemu rozumieniu malarstwa, jak i wszelkim konwencjom rozumienia sztuki. W 2014 otrzymał Perłę Honorową Polskiej Gospodarki (w kategorii kultura), przyznawaną przez redakcję Polish Market[12].

W 2022 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu w Białymstoku[13].

Wystawy

[edytuj | edytuj kod]
  • 2022: Nowe obrazy- Galeria Ego, Poznań[14], Wysiedlenie – Galeria 66P, Wrocław[15]
  • 2007: Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Leon Tarasewicz – Instytut Polski w Budapeszcie[16]
  • 2006: Galeria Biała w Lublinie, Kunsthalle St. Annen w Lubece[17], Galeria Foksal w Warszawie[18]
  • 2004: Galeria Biała w Lublinie[19]
  • 2003: CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie[20], 7 wspaniałych – Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Olsztynie, „Tarasewicz dla Poznania” – realizacja przestrzenna na kolumnadzie Teatru Wielkiego w Poznaniu
  • 2002: Milczenie obrazu – Strzemiński – Opałka – Tarasewicz – Muzeum Narodowe w Szczecinie[21]
  • 2001: Galeria Ego w Poznaniu, Galeria Biała w Lublinie, 49. Międzynarodowe Bienalle w Wenecji, Here & Now – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Gary Tatintsian Gallery w Nowym Jorku, Springer & Winckler Galerie w Berlinie, Gallerie Nordenhake w Sztokholmie, Galleria del Cavallino w Wenecji
  • 2000: Negocjatorzy Sztuki – Centrum Sztuki w Mińsku, CSW Łaźnia w Gdańsku, Neuruppiner Kunstraum w Neuruppin (Niemcy), Gary Tatintsian Gallery w Nowym Jorku
  • 1999: Galeria Zachęta w Warszawie, Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Galeria DAP w Warszawie, Biała sztuka – Galeria Arsenał w Poznaniu
  • 1998: Oikos – Muzeum Okręgowe w Bydgoszczy, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Springer & Winckler Galerie w Berlinie, Galerie Mettalinde w Lubece
  • 1997: Galerij S 65 w Aalst (Belgia), Galeria Biała w Lublinie, Galerie Mettalinde w Lubece, Galeria Stotrzynaście w Białymstoku, Horizons – Chosun Ilbo Gallery w Seulu, Nowosielski, Smoczynski, Tarasewicz w Centrum Sztuki w Warszawie
  • 1996: Galeria Zachęta w Warszawie, Springer & Winckler Galerie we Frankfurcie, Galerie Nordenhake w Sztokholmie
  • 1995: Galeria Biała w Lublinie, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Galeria Arsenał w Białymstoku, Galeria BWA w Katowicach, Galeria Foksal w Warszawie
  • 1994: Rysa w przestrzeni – Galeria Zachęta w Warszawie, Springer & Winckler Galerie we Frankfurcie, Galeria Foksal w Warszawie
  • 1993: Pałac Sztuki w Mińsku, Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Springer & Winckler Galerie we Frankfurcie, Bilans Balans – Galeria Biała w Lublinie
  • 1992: Kolekcja malarstwa polskiego XX – Muzeum Narodowe w Warszawie, Kolekcja międzynarodowej sztuki XX – Muzeum Sztuki w Łodzi, Springer & Winckler Galerie we Frankfurcie
  • 1991: Tel Awiw Museum of Art, Galeria Krzysztofory w Krakowie, Okręgowe Muzeum w Białymstoku, Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Galeria Foksal w Warszawie, Tre giovani artisti – Galleria del Cavallino w Wenecji, Europe Unknown – Pałac Sztuki w Krakowie, David Nash & Leon Tarasewicz – CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie
  • 1990: Galerie Fahnemann w Berlinie, Polen Zeit Kunst – Berlin; Moguncja; Warszawa, Festival of Contemporary Art Cagnes-sur-Mer, Biennale Balticum w Rzymie
  • 1989: Dialog – Kunstmuseum Düsseldorf, Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Galleria del Cavallino w Wenecji
  • 1988: Sztuka polska XX wieku – Muzeum Narodowe w Warszawie, Aperto'88 – Biennale w Wenecji, Kunstolympiade – National Museum of Contemporary Art Seoul (Korea), Art at the Edge – Museum of Modern Art w Oxfordzie, Polish Realities – Third Eye Center w Glasgow (Szkocja), Muzeum narodowe we Wrocławiu, Galeria Foksal w Warszawie, Pałac Sztuki w Mińsku
  • 1987: Locus Solus – Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Edward Thorp Gallery w Nowym Jorku, Damon Brandt Gallery w Nowym Jorku, Galeria Arsenał w Białymstoku, 19. Międzynarodowe Biennale Sztuki w São Paulo (Brazylia)
  • 1986: Galerie Nordenhake w Sztokholmie, Galleria del Cavallino w Wenecji, Galerie Nordenhake w Malmö
  • 1985: Galeria Foksal w Warszawie, Dyplomy'84 – Galeria BWA we Wrocławiu, Galeria Biała w Lublinie
  • 1984: Galeria Foksal w Warszawie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Piotr Szenajch, Ta obietnica uwodzi i ogłupia / Sztuka / dwutygodnik.com [online], dwutygodnik.com, wrzesień 2023 [dostęp 2024-04-20].
  2. ↑ Prezydent wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl, 1 kwietnia 2011. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-18)].
  3. ↑ Leon TARASEWICZ; Galeria Monopol w Warszawie [online], www.woreczko.pl [dostęp 2023-03-08].
  4. ↑ Leon Tarasewicz [online], Galeria Monopol, 6 marca 2023 [dostęp 2023-03-08] (pol.).
  5. ↑ Jerzy Doroszkiewicz, Galeria Krynki 2011-2016, [w:] Kurier Poranny [online], 4 marca 2017.
  6. ↑ Leon Tarasewicz w Galerii Białej – historia współpracy.
  7. ↑ Komunikat o Roku Dialogu w Polsce.
  8. ↑ Pejzaże, umowne kształty, energetyczne kolory. Najnowsze obrazy Leona Tarasewicza w Galerii Monopol [online], bialystok.wyborcza.pl, 9 marca 2023 [dostęp 2023-03-10] (pol.).
  9. ↑ Leon Tarasewicz, Leon Tarasewicz: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, 23 czerwca – 7 września 2003, Artur Zapałowski (tłum.), Milada Ślizińska (red.), Warszawa: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, 2003, ISBN 83-85142-22-3, OCLC 831088544.
  10. ↑ Nie opuszczam rąk [online], czarne.com.pl [dostęp 2022-01-28].
  11. ↑ Gloria Artis dla czternastki. gazeta.pl, 8 września 2005. [dostęp 2011-06-22].
  12. ↑ Gala Pereł Polskiej Gospodarki 2014 : Polish Market [online], www.polishmarket.com.pl [dostęp 2015-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19].
  13. ↑ Prof. Leon Tarasewicz doktorem honoris causa Uniwersytetu w Bialymstoku [online], 23 czerwca 2022 [dostęp 2024-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-30].
  14. ↑ „Nowe obrazy” Leona Tarasewicza w Galerii Ego [online], SZUM, 13 maja 2022 [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  15. ↑ „Wysiedlenie” – niezwykła instalacja Leo... Galeria zdjęć 1/9 [online], Wroclaw.pl [dostęp 2023-09-27] (pol.).
  16. ↑ www.culture.pl – Leon Tarasewicz w Budapeszcie.
  17. ↑ www.culture.pl – Leon Tarasewicz w Lubece.
  18. ↑ www.culture.pl – Leon Tarasewicz w Galerii Foksal.
  19. ↑ www.culture.pl – Leon Tarasewicz, malarstwo w Galerii Białej. [dostęp 2007-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-13)].
  20. ↑ Leon Tarasewicz, malarstwo. u-jazdowski.pl. [dostęp 2024-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-02)]. (pol.).
  21. ↑ www.culture.pl – Milczenie obrazu, Szczecin.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]