Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1929 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
23 kwietnia 2014 | |||||||||
Wzrost |
183 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||
![]() |
Leonhard „Leo” Pohl (ur. 18 lipca 1929 w Olsztynie, zm. 23 kwietnia 2014 w Pfungstadt[1][2]) – zachodnioniemiecki lekkoatleta (sprinter), medalista olimpijski z 1956.
Startował w mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie, gdzie zajął 4. miejsce w biegu na 100 metrów, odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów, a sztafeta 4 × 100 metrów z jego udziałem została zdyskwalifikowana w eliminacjach[3].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne startując we wspólnej reprezentacji olimpijskiej Niemiec. Sztafeta biegła w składzie: w składzie: Lothar Knörzer, Pohl, Heinz Fütterer i Manfred Germar. Na tych samych igrzyskach startował w biegu na 200 metrów, ale odpadł w półfinale[1].
Pohl był wicemistrzem RFN w biegach na 100 i na 200 metrów w 1954 oraz brązowym medalistą na tych dystansach w 1955 i 1957[4][5].
14 października 1956 biegł na trzeciej zmianie zachodnioniemieckiej sztafety 4 × 100 metrów (przed nim biegli Lothar Knörzer i Manfred Steinbach, a po nim Manfred Germar), która ustanowiła wynikiem 40,0 rekord kraju[6] i rekord Europy w tej konkurencji[7].
W 1957 otrzymał Srebrny Liść Laurowy[1].
Był zawodnikiem klubu TSV Pfungstadt.