Leopold H. Haimson

Leopold H. Haimson (ur. 1927, zm. 18 grudnia 2010) – amerykański historyk, sowietolog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był uczniem Michaela Karpovicha (doktorat w 1952). Pracował w University of Chicago od 1956 roku. Od 1965 profesor Columbia University. Zajmował się dziejami Rosji przełomu XIX i XX wieku, zwłaszcza dziejami rosyjskiego ruchu rewolucyjnego. Jest zaliczany do grona rewizjonistów[1].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • The Parties and the State: The Evolution of Political Attitudes (Bobbs-Merrill, 1960)
  • Russian Marxists and the Origins of Bolshevism (1966)
  • The making of a workers' revolution: Russian social democracy, 1891-1903 (University of Chicago Press, 1967) with Allan K. Wildman
  • The Mensheviks: From the Revolution of 1917 to the Second World War (University of Chicago Press, 1974) with David J. Dallin.
  • The Mensheviks : From the Revolution of 1917 to the Second World War (1975) with G. Vakar
  • The Politics of Rural Russia, 1905-1914 (1979)
  • The Making of Three Russian Revolutionaries: Voices from the Menshevik Past (1987) with Ziva Galili Y Garcia & Richard Wortman
  • Russia's Revolutionary Experience, 1905-1917: Two Essays (Columbia University Press, 2005)
  • "The Problem of Social Stability in Urban Russia, 1905-1917 (Part One)" Slavic Review (1964) 23#4 pp 619-642in JSTOR; "The Problem of Social Stability in Urban Russia, 1905-1917 (Part Two)." Slavic Review 24.1 (1965): 1-22. in JSTOR
    • "'The Problem of Political and Social Stability in Urban Russia on the Eve of War and Revolution' Revisited." Slavic Review (2000) pp: 848-875. in JSTOR
  • with Charles Tilly. "Strikes, wars, and revolutions in an international perspective." in Tilly, ed., Strike Waves in The Late Nineteenth and Early Twentieth Centuries (1989).
  • Strikes, Social Conflict, and the First World War: An International Perspective
  • "Lenin's Revolutionary Career Revisited: Some Observations on Recent Discussions." Kritika: Explorations in Russian and Eurasian History 5.1 (2004): 55-80.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mirosław Filipowicz, Emigranci i Jankesi. O amerykańskich historykach Rosji, Lublin 2007, s. 115-118.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tym mianem określa się historyków, którzy zerwali z zimnowojenną interpretacją dziejów Rosji przedrewolucyjnej, rewolucji oraz ZSRR. Rewizjoniści postulują, aby historię tego państwa napisać na nowo jako dzieje procesów społecznych i gospodarczych, zob. Andrzej Nowak, ZSRR jako przedmiot badań historycznych, "Dzieje Najnowsze" 26 (1994), s. 103-111; Mirosław Filipowicz, Emigranci i jankesi. O amerykańskich historykach Rosji, Lublin: Wydawnictwo KUL 2007, s. 148-149.