Leszczynowiec chiński

Leszczynowiec chiński
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	Saxifraganae
Rząd	skalnicowce
Rodzina	oczarowate
Rodzaj	leszczynowiec
Gatunek	leszczynowiec chiński
	Nazwa systematyczna
	Corylopsis sinensis Hemsl.; Gard. Chron. ser. 3, 39:18. 1906
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leszczynowiec chiński (Corylopsis sinensis) – gatunek rośliny z rodziny oczarowatych. Pochodzi z Chin, w wielu krajach świata jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój: Dekoracyjny, rozłożysty krzew liściasty zrzucający liście. W swojej ojczyźnie osiąga wysokość do 4 m i występuje nie tylko w formie krzewu, ale również drzewa. Uprawiany w Polsce osiąga wysokość do 2 m.
Liście: Jajowate, o długości 3–7 cm, podobne do liści leszczyny. Są nagie od góry i krótko owłosione od spodu. Wyrastają na ogonku pokrytym gruczołkowatymi i niegruczołkowatymi włoskami. Pąki są zaostrzone i mają sinozielony kolor.
Kwiaty: Jasnożółte, dzwonkowate, zebrane w kłosy na szczytach pędów. Podsadki wcześnie odpadają. Płatki korony okrągłe, szerokie, działki kielicha krótkie, nitki pręcików zielonkawe, pylniki żółte. Roślina miododajna, w kwiatach występuje po 6–20 rozdwojonych miodników. Kwitnie słabiej od leszczynowca skąpokwiatowego, ale ma dłuższe kwiatostany: mają one długość 5–7 cm i 6–20 (35) kwiatów. Okres kwitnienia od lutego do kwietnia, przed rozwojem liści. Kwiaty podczas kwitnienia silnie pachną.

Systematyka i zmienność

Występuje w dwóch odmianach^[3]:

C. sinensis var. calvescens
C. sinensis var. sinensis

Synonimy^[3]:

Corylopsis glandulifera var. hypoglauca (W. C. Cheng) Hung T. Chang = Corylopsis sinensis var. calvescens
Corylopsis hypoglauca W. C. Cheng = Corylopsis sinensis var. calvescens
Corylopsis platypetala var. levis Rehder & E. H. Wilson = Corylopsis sinensis var. calvescens
Corylopsis willmottiae Rehder & E. H. Wilson = Corylopsis sinensis var. sinensis

Zastosowanie

Jest czasami uprawiany jako roślina ozdobna, W Polsce rzadko, głównie w ogrodach botanicznych. Uważany jest za jednego z bardziej dekoracyjnych leszczynowców. Nie jest całkowicie odporny na mróz (wytrzymuje do –23 °C), wiosną czasami przemarzają mu młode pędy, dlatego też należy go sadzić w miejscach osłoniętych.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-26] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-04-25].

Bibliografia

Szkółkarstwo. Leszczynowiec. [dostęp 2009-05-20].
Corylopsis sinensis. [dostęp 2009-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-23)].
Joachim Mayer, Heinz-Werner Schwegler: Wielki atlas drzew i krzewów. Oficyna Wyd. „Delta W-Z”. ISBN 978-83-7175-627-6.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-26] (ang.).

[GRIN-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-04-25].

[1]

[2]

[3]