wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
688[2] |
Strefa numeracyjna |
34 |
Kod pocztowy |
42-125[3] |
Tablice rejestracyjne |
SKL |
SIMC |
0133936 |
Położenie na mapie gminy Kłobuck | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu kłobuckiego | |
50°53′08″N 18°59′35″E/50,885556 18,993056[1] |
Libidza – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Kłobuck.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Libidza, po jej zniesieniu w gromadzie Kamyk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa częstochowskiego.
Wieś leży nad rzeką Czarną Okszą.
Wieś Libidza była już wymieniana w XVI wieku, ponieważ przez Libidzę przechodziła wielka droga królewska do Częstochowy i dalej do Krakowa. Następna wzmianka o Libidzy znajduje się w dokumentach z XVII wieku dotyczących świadczeń wiernych tj. robocizny, mesznego i dziesięcin. Z dokumentów wynika, że w tym czasie istniała w Libidzy karczma i gospodarstwa ogrodnicze, które płaciły dziesięcinę snopową na rzecz utrzymania nauczyciela szkoły parafialnej przy kościele kłobuckim.
Jak podają zapisy archiwalne, w 1855 dziedziczką dóbr Libidza była Joanna Zarębina (Zaremba).
Do zabytków zachowanych na tym terenie należy kapliczka murowana, wpisana do ewidencji dóbr kultury i wskazana do objęcia ochroną. Pochodzi ona z 1812 r. Wewnątrz pozorne sklepienie kolebkowe o łuku koszowym. Za zewnątrz narożniki zaakcentowane lizenami. Dach dwuspadowy, kryty dachówką. Wewnątrz rzeźby św. Jana Nepomucena i Rocha, barokowo-ludowe.
Pierwsza szkoła została wybudowana w 1808 r., która funkcjonowała tylko do 1813. Do jej upadku przyczynił się posesor państwa Zagórze (dobra kłobuckie) hr. Christian von Haugwitz. Na 118 lat szkolnictwo elementarne zniknęło z Libidzy. Dopiero po odzyskaniu niepodległości w latach 1919-1930 nastąpił znaczny rozwój i poprawa szkolnictwa powszechnego, zwiększyła się liczba uczniów, widoczny był postęp w organizacji szkół. W 1930 r. szkoła znowu zaczęła działać. W szkole uczyło się 108 uczniów w dwóch oddziałach w 1-klasowym stopniu zorganizowania i uczył jeden nauczyciel.
W 1947 r. kierownik szkoły Antoni Pokrzyński wraz z komitetem rodzicielskim podjął działania mające na celu wybudowanie nowej szkoły, która została oddana do użytku w 1962 roku. Budynek w którym znajdowała się szkoła z 1930 r. istnieje do tej pory i jego właścicielem jest prywatna firma.
Przez wieś przebiega droga krajowa nr 43 łącząca Częstochowę z Wieluniem.