Data i miejsce urodzenia
|
16 marca 1962 Fort-de-France
|
Wzrost
|
165 cm
|
Dorobek medalowy
|
|
Liliane Gaschet (ur. 16 marca 1962 w Fort-de-France[1][2]) – francuska lekkoatletka, sprinterka, medalistka mistrzostw Europy, olimpijka.
Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów oraz odpadła w półfinale biegu na 200 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1979 w Bydgoszczy[3]. Jako reprezentantka Martyniki zdobyła brązowy medal w biegu na 200 metrów na CARIFTA Games w 1981 w Nassau[4].
Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Laurence Bily, Marie-Christine Cazier, Rose-Aimée Bacoul i Gaschet) oraz zajęła 7. miejsce w finale biegu na 200 metrów na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach[5]. Na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach zajęła 7. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w półfinale nbiegu na 200 metrów[6]. Zwyciężyła w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Bacoul, Marie-France Loval, Cazier i Gaschet) oraz zdobyła srebrne medale w biegu na 200 metrów (przegrywając tylko z Bacoul) i w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Gaschet, Viviane Couédriau, Raymonde Naigre i Nathalie Thoumas)[7].
Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles zajęła 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów, 8. miejsce w biegu na 200 metrów i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów[1].
Liliane Gaschet była mistrzynią Francji w biegu na 200 metrów w 1984, wicemistrzynią w tej konkurencji w 1983 oraz w biegu na 100 metrów w 1984, a także brązową medalistką w biegu na 200 metrów w 1982 i w biegu na 100 metrów w 1983. W hali była mistrzynią Francji w biegu na 200 metrów w 1983 oraz wicemistrzynią w biegu na 60 metrów i biegu na 200 metrów w 1984[8].
Była rekordzistką Francji w sztafecie 4 × 100 metrów dz czasem 42,68 s, uzyskanym 11 września 1982 w Atenach[9] W 1982 ustanowiła również rekord Francji w sztafecie 4 × 200 metrów wynikiem 1:32,17[2].
Liliane Gaschet miała następujące rekordy życiowe[2]:
- bieg na 100 metrów – 11,31 s (23 marca 1984, Fort-de-France)
- bieg na 200 metrów – 22,73 s (9 sierpnia 1984, Los Angeles)
- ↑ a b Liliane Gaschet [online], olympedia.org [dostęp 2021-02-17] (ang.).
- ↑ a b c LILIANE GASCHET [online], Fédération Française d’Athlétisme, 2 października 2013 [dostęp 2021-02-17] (fr.).
- ↑ European Junior Championships 1979 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-20] (ang.).
- ↑ CARIFTA Games (Under 20 Women) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-02-17] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 566, 568 [dostęp 2021-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 254–255, 365 [dostęp 2021-02-17] (ang.).
- ↑ GérardG. Dupuy GérardG., Jeux Méditerranéens [online], cdm.athle, 1 lipca 2018, s. 4 [dostęp 2021-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-23] (fr.).
- ↑ GérardG. Dupuy GérardG., Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 22 sierpnia 2020, s. 34, 38, 53, 57, 61 [dostęp 2021-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-11] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 360. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- 1971: Włochy (Grassano, Nappi, Ongar, Molinari)
- 1975: Francja (Alizé, Goletto, Delachanal, Pani)
- 1979: Francja (Alizé, Sulter, Mas, Réga)
- 1983: Francja (Bacoul, Loval, Cazier, Gaschet)
- 1987: Francja (Simon, Cassin, Bongard, Kaminska)
- 1991: Francja (Simioneck, Nestoret, Jean-Charles, Ficher)
- 1993: Francja (Girard, Sidibé, Nestoret, Jean-Charles)
- 1997: Francja (Bangué, Arron, Girard, Félix)
- 2001: Francja (Aron, Dia, Thelamon, Mballa Éloundou)
- 2005: Francja (Mang, Jacques-Sébastien, Dia, Louami)
- 2009: Francja (Soumaré, Ikuesan, Banco, Gaydu)
- 2013: Włochy (Cattaneo, Paoletta, Draisci, Alloh)
- 2018: Francja (Ombissa-Dzangue, Galais, Raffai, Zahi)
- 2022: Włochy (Siragusa, Hooper, Berton, Abreu)
|