Live Facelift

Live Facelift

Wykonawca wideo
Alice in Chains
Wydany	30 lipca 1991
Nagrywany	22 grudnia 1990 w Moore Theatre, Seattle[1][2]
Gatunek	metal alternatywny • grunge • heavy metal • hard rock[3] • rock alternatywny[4]
Długość	40:04 (VHS) 29:26 (LP)
Wydawnictwo	Columbia
Producent	Lisanne Dutton
Reżyser	Josh Taft
Album po albumie
Wideografia
— Live Facelift (1991) The Nona Tapes (1995)
Albumy koncertowe
— Live Facelift (1991) Unplugged (1996)

Live Facelift – album wideo amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, będący zapisem koncertu, który odbył się 22 grudnia 1990 w Moore Theatre w Seattle w stanie Waszyngton. Prócz utworów wykonanych na żywo, zawierał on również trzy teledyski – do kompozycji „We Die Young”, „Man in the Box” i „Sea of Sorrow”. Pierwotnie Live Facelift został wydany w formacie VHS i był dołączony – w limitowanym nakładzie 40 tys. kopii – jako darmowy dodatek do debiutanckiego albumu studyjnego Facelift (1990). W 2001 jego sprzedaż przekroczyła w Stanach Zjednoczonych próg 50 tys. egzemplarzy, dzięki czemu uzyskał od zrzeszenia amerykańskich wydawców muzyki Recording Industry Association of America (RIAA) certyfikat złotej płyty.

W 2016 i 2017 Live Facelift po raz pierwszy ukazał się w formacie winylowym w limitowanych nakładach 5 tys. i 1000 sztuk. Materiał był wzbogacony o wycięte fragmenty koncertu z pierwotnej wersji z 1991 oraz został poddany ponownemu masteringowi i miksowi.

Informacje

W roli supportu wystąpił Pearl Jam (na zdj. w 1991)

 Zobacz też: Facelift Tour.

Występ Alice in Chains z 22 grudnia 1990 w Moore Theatre w Seattle w stanie Waszyngton – reklamowany na plakatach jako „bożonarodzeniowe grzmotnięcie”^[5] – objął część materiału z debiutanckiego albumu studyjnego Facelift (1990)^[6]. Setlista koncertowa była dłuższa, lecz nie wszystkie utwory zamieszczono w finalnej wersji na Live Facelift. Wśród pominiętych znalazły się: „We Die Young”, „I Can’t Remember”, „It Ain’t Like That”, „Sunshine”, „Confusion”, „I Know Somethin’ (‘Bout You)” oraz „Queen of the Rodeo”^[a][8][9].

Koncert w reżyserii Josha Tafta – którego muzycy Alice in Chains poznali za pośrednictwem Stone’a Gossarda – zarejestrowano w kolorach czarno-białych. Miało to związek z niskim budżetem, wynoszącym od 14 do 16 tys. dolarów (była to jedna trzecia kwoty, za jaką zimą 1990 zrealizowano teledysk do singla „Man in the Box”), i w ocenie reżysera był „wyjątkowo niski dla sześciu kamer na żywo”^[10]. Taft uważał, że „wizualnie najbardziej sensowne było zrobienie czegoś mocno okrojonego, trochę ciężko wyglądającego i prostego”^[11]. Sprawująca funkcję producenta wykonawczego Lisanne Dutton z Motherland Productions podkreślała, że znaczne koszty pochłonęła technologia rozmazania obrazu. Spowodowane to było wizerunkiem kobiety w stroju topless namalowanej na korpusie gitary Jerry’ego Cantrella^[11].

W roli supportu wystąpił zespół Pearl Jam, grający w owym czasie pod nazwą Mookie Blaylock^{[b][2][5][13]}.

Wydanie i promocja

Strona A winylowego formatu albumu Live Facelift z 2016

Strona B winylowego formatu albumu Live Facelift z 2016

Live Facelift został opublikowany na kasecie VHS 30 lipca 1991. W jego skład weszło pięć utworów i trzy teledyski – do kompozycji „We Die Young”, „Man in the Box” i „Sea of Sorrow”^[3][14]. Produkcją wydawnictwa zajęła się Lisanne Dutton^[11], fotografie wykonali Rick Gould (przód) i Rocky Schenck (tył), a za design był odpowiedzialny David Coleman^[15]. Zarządzająca zespołem Susan Silver, w wypowiedzi dla książki Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music (2009), wspominała: „Oni [Alice in Chains] dostali się na poziom, gdzie mogli zagrać w Moore Theatre – czyli dla półtora tysiąca ludzi. Alice grali i to było niesamowite. Zostało to sfilmowane. Don Ienner wpadł na pomysł wydania tego materiału w ilości 40 tys. egzemplarzy z Facelift [1990], a zbiegło się to z czasem, gdy «Man in the Box» zaczął być emitowany w radiu”^[1].

Aby zwiększyć zainteresowanie zespołem i nowym singlem „Man in the Box”, decyzją Dona Iennera – ówczesnego prezesa wytwórni Columbia, album Facelift został w 1991 wydany w specjalnym pakiecie wraz z dołączonym za darmo VHS Live Facelift w liczbie 40. tys. kopii^[14][16][17].

Record Store Day

25 listopada 2016 Live Facelift po raz pierwszy wydano na winylu z okazji Record Store Day, będącego częścią czarnego piątku^[18]. Ukazał się on w limitowanej liczbie 5 tys. kopii i zawierał dodatkowo utwór „It Ain’t Like That”, który wycięto z pierwotnej wersji^[18]. Materiał poddano ponownemu miksowi, wykonanemu przez Nicka Raskulinecza w Rock Falcon Studio w Nashville w stanie Tennessee, przy współpracy Nathana Yarborougha^[19]. Procesem masteringu zajął się Brian Gardner^[19].

15 września 2017 zapis koncertu ukazał się na czerwonym winylu w limitowanej liczbie 1000 sztuk. Do każdego zakupionego egzemplarza był dołączony okolicznościowy plakat promujący, wzorowany na oryginale z 1990^[20].

Odbiór

Krytyczny

Recenzje
Wydawca	Ocena
AllMusic	[3]
„Teraz Rock”	[6]

Dziennikarz Greg Prato z AllMusic ocenił album na dwie gwiazdki w pięciostopniowej skali, argumentując: „Utwory wykonane w wersjach koncertowych doskonale ukazują niesamowitą energię prężnie rozwijającego się zespołu”^[3]. Mark Deming pisał na łamach „The New York Timesa”: „Ciężkie uderzenie alternatywnej grupy Alice in Chains, służy swoją mroczną muzyką z napędem na gitarze przed tłumem rodzinnego miasta”^[21]. 24 grudnia – dwa dni po koncercie – „The Seattle Times” opublikował relację z występu. Phil West nazwał w niej Alice in Chains mile widzianym wyjątkiem na tle ówczesnej sceny heavymetalowej, którą opisał jako „odzianych w spandex klaunów, wyrzucających gitarowe solówki z prędkością jednej mili na minutę dzięki sztuczkom ręcznym, a nie muzycznej sprawności”. West zwracał uwagę, że chociaż Alice in Chains posiada pewne spójne elementy z uznanymi wykonawcami hardrockowymi, to zespół ma więcej wspólnego z rockiem alternatywnym i lokalną sceną grunge’ową, niż z konwencjonalnym heavy metalem. Dziennikarz wyróżniał też różnorodny program koncertowy – od smutnego „Love, Hate, Love”, przypominającego pieśń żałobną w wykonaniu Soundgarden, przez chłopięcy funk rodem z „I Know Somethin’ (‘Bout You)”, po country-punkowy „Queen of the Rodeo”. Pozytywnie oceniał śpiew Layne’a Staleya, porównując go do Roberta Planta, który – w jego ocenie – sprawił, że „wahania nastrojów były przekonujące”. Grę Cantrella opisał jako inteligentną. W podsumowaniu przyznał, że grupa Alice in Chains dała najbardziej interesujący koncert tego wieczora, znacznie lepszy od Mookie Blaylock oraz epizodycznego występu Chrisa Cornella i Matta Camerona^[c][4].

Jordan Babula z „Teraz Rocka” pisał w swojej recenzji: „Surowy, monofoniczny, ale kipiący energią materiał bez wątpienia maluje intrygujący portret kwartetu Staley–Cantrell–[Mike] Starr–[Sean] Kinney – formacji wciąż jeszcze młodej, ale już koncertowo ogarniętej i bez żadnych kompleksów pokazującej to, co miała wówczas najlepszego: mocarnego wokalistę, sprawnego drugiego wokalistę z potężną, «brudną» gitarą, precyzyjnego bębniarza uderzającego z siłą młota kowalskiego oraz szarpiący przeponę słuchacza bas”. Jako całość przyznał, że wydawnictwo jest „kapitalnym i ekscytującym materiałem”^[6].

Komercyjny

Moore Theatre – miejsce, w którym zarejestrowano Live Facelift

27 lutego 1994 Live Facelift zadebiutował na 11. miejscu brytyjskiej listy UK Official Music Video Chart, publikowanej przez Official Charts Company (OCC)^[22]. Po tygodniu spadł na 18. lokatę. Łącznie w zestawieniu spędził dwa tygodnie^[23]. Po wznowionym wydaniu, 17 grudnia 2016 uplasował się on na 8. pozycji w zestawieniu Tastemaker Albums, opracowywanego przez tygodnik „Billboard”^[24]. Tego samego dnia dotarł do 24. lokaty innego z notowań „Billboardu” – Top Hard Rock Albums^[25].

17 października 2001 Live Facelift uzyskał w Stanach Zjednoczonych certyfikat złotej płyty za sprzedaż 50 tys. egzemplarzy, przyznany przez zrzeszenie amerykańskich wydawców muzyki Recording Industry Association of America (RIAA)^[26].

Zestawienia

W lipcu 1997 brytyjski tygodnik „Kerrang!” sklasyfikował występ zespołów Alice in Chains i Pearl Jam na 24. pozycji w rankingu „100 najlepszych koncertów w historii”^[27].

Rok	Tytuł	Publikacja	Pozycja	Źródło
1997	„100 najlepszych koncertów w historii”	„Kerrang!”	24	[27]

Lista utworów

Edycja standardowa (1991, VHS)[15]
Nr	Tytuł utworu	Autorzy	Długość
1.	„Man in the Box”	Layne Staley • Jerry Cantrell	5:34
2.	„Real Thing”	Staley • Cantrell	4:00
3.	„Love, Hate, Love”	Staley • Cantrell	7:16
4.	„Sea of Sorrow”	Cantrell	5:29
5.	„Bleed the Freak”	Cantrell	4:35
6.	„We Die Young” (teledysk)	Cantrell	2:35
7.	„Man in the Box” (teledysk)	Staley • Cantrell	4:46
8.	„Sea of Sorrow” (teledysk)	Cantrell	5:49
			40:04

Record Store Day (2016, LP)[28]
Nr	Tytuł utworu	Autorzy	Długość
1.	„It Ain’t Like That”	Cantrell • Mike Starr • Sean Kinney	4:33
2.	„Man in the Box”	Staley • Cantrell	4:34
3.	„Real Thing”	Staley • Cantrell	4:04
4.	„Love, Hate, Love”	Staley • Cantrell	6:36
5.	„Sea of Sorrow”	Cantrell	5:33
6.	„Bleed the Freak”	Cantrell	4:06
			29:26

Personel

Opracowano na podstawie materiału źródłowego^[15]:

Alice in Chains Layne Staley – śpiew Jerry Cantrell – gitara elektryczna, wokal wspierający Mike Starr – gitara basowa Sean Kinney – perkusja Produkcja Producent wykonawczy: Lisanne Dutton Reżyser: Josh Taft Inżynier dźwięku: Robert Marts

Oprawa graficzna Design: David Coleman Zdjęcia: Rick Gould (przód), Rocky Schenck (tył) Management Zarządzanie: Kelly Curtis, Susan Silver Record Store Day 2016[28] Miksowanie: Nick Raskulinecz w Rock Falcon Studio, Franklin, asystent: Nathan Yarborough Mastering: Brain Gardner

Pozycje na listach i certyfikaty

Album Lista (1994) Pozycja UK Official Music Video Chart (Wielka Brytania)[22] 11 Lista (2016) Pozycja Billboard Tastemaker Albums (Stany Zjednoczone)[24] 8 Billboard Top Hard Rock Albums (Stany Zjednoczone)[25] 24

Certyfikaty Państwo Certyfikat Sprzedaż Stany Zjednoczone (RIAA)[26] złota płyta 50 000+[d]

Uwagi

1. Koncertową wersję „Bleed the Freak” z płyty Live Facelift zamieszczono w 2000 na albumie Live^[7].
2. Pearl Jam w lutym 1991 występował na trasie Facelift Tour, poprzedzając koncerty Alice in Chains^[12].
3. Cornell i Cameron dołączyli do muzyków Mookie Blaylock, by wspólnie wykonać kilka utworów z repertuaru Temple of the Dog^[2], w tym „Say Hello 2 Heaven” i „Hunger Strike”^[5].
4. Sprzedaż ustalona na podstawie certyfikatu przyznanego 17 października 2001^[26].

Przypisy

1. Prato 2009 ↓, s. 263.
2. de Sola 2015 ↓, s. 136.
3. Greg Prato: Live Facelift – Alice in Chains. AllMusic. [dostęp 2011-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-30)]. (ang.).
4. Phil West: Alice in Chains Forgoes the Excess. The Seattle Times. [dostęp 2017-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-14)]. (ang.).
5. Corbin Reiff: Total F*cking Godhead: The Biography of Chris Cornell. Post Hill Press, 2020, s. 128. ISBN 978-1-64293-216-4. (ang.).
6. Jordan Babula. Alice in Chains – Live Facelift. „Teraz Rock”, s. 58, listopad 2018. ISSN 1730-394X. 
7. Bill Adams: Alice in Chains – Live Facelift 12” EP. [dostęp 2021-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-09)]. (ang.).
8. John Bacus: Alice in Chains – 12/22/09: Seattle, WA Moore Theatre. [dostęp 2016-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-12)]. (ang.).
9. Alice in Chains Setlist at The Moore Theatre, Seattle, WA, USA. setlist.fm. [dostęp 2014-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)]. (ang.).
10. de Sola 2015 ↓, s. 136–137.
11. de Sola 2015 ↓, s. 137.
12. Prato 2009 ↓, s. 253; Crowe 2013 ↓, s. 52; de Sola 2015 ↓, s. 139; Yarm 2019 ↓, s. 263; Henderson 2021 ↓, s. 69.
13. Crowe 2013 ↓, s. 44; Henderson 2021 ↓, s. 66; Thompson 2021 ↓, s. 79.
14. Gillian G. Gaar. A Band Called Alice. „Goldmine”, s. 55–56, 5 sierpnia 1994. ISSN 1055-2685. 
15. Poligrafia dołączona do albumu Live Facelift; wyd. Sony, nr kat. SRLM-810.
16. Jeffrey Ressner. Alice in Chains: Through the Looking Glass. „Rolling Stone”, s. 47, 26 listopada 1992. ISSN 0035-791X. 
17. Mark Cooper. Dearly Beloved. „Q”, s. 36, kwiecień 1993. ISSN 0955-4955. 
18. Live Facelift – Record Store Day. Record Store Day. [dostęp 2016-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. (ang.).
19. Alice in Chains – Live Facelift (2016, Vinyl). Discogs. [dostęp 2020-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-11)]. (ang.).
20. Live: Facelift (Red Vinyl) LP + Moore Poster Bundle. [dostęp 2018-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-06)]. (ang.).
21. Mark Deming: Live Facelift (1991). The New York Times. [dostęp 2017-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-13)]. (ang.).
22. Official Music Video Chart – 27 February 1994–5 March 1994. Official Charts Company. [dostęp 2024-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-03)]. (ang.).
23. Official Music Video Chart – 6 March 1994–12 March 1994. Official Charts Company. [dostęp 2024-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-03)]. (ang.).
24. Live: Facelift (EP) Chart History – Tastemaker Albums. Billboard. [dostęp 2017-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-30)]. (ang.).
25. Live: Facelift (EP) Chart History – Top Hard Rock Albums. Billboard. [dostęp 2017-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-05)]. (ang.).
26. Gold & Platinum – RIAA. Recording Industry Association of America. [dostęp 2010-02-10]. (ang.).
27. Kerrang! 100 Greatest Gigs of All Time. Kerrang!. [dostęp 2024-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-29)]. (ang.).
28. Poligrafia dołączona do winylowej wersji Live Facelift; wyd. Sony, nr kat. 08898.

Bibliografia

• Cameron Crowe: Pearl Jam Twenty. Simon & Schuster, 2013. ISBN 978-1439169377. (ang.).
• Justin Henderson: Grunge: Seattle. Arcadia Publishing, 2021. ISBN 978-1-4396-7221-1. (ang.).
• Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.).
• David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).
• Dave Thompson: The Grunge Diaries: Seattle, 1990–1994. Rowman & Littlefield, 2021. ISBN 978-1-4930-5570-8. (ang.).
• Mark Yarm: Wszyscy kochają nasze miasto. Historia grunge’u z pierwszej ręki. Joanna Bogusławska (tłum.). Kagra, 2019. ISBN 978-83-63785-43-7. (pol.).

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Live Facelift

• Oficjalna strona zespołu (ang.)