Lodowiec Byrda – kolorowane zdjęcie satelitarne (2008) | |
Terytorium | |
---|---|
Położenie na mapie Antarktyki | |
80°20′S 159°00′E/-80,333333 159,000000 |
Lodowiec Byrda (ang. Byrd Glacier)[1] – lodowiec na Ziemi Wiktorii w Antarktydzie Wschodniej, spływający do Morza Rossa.
Nazwany przez nowozelandzki komitet ds. nazw antarktycznych (ang. New Zealand Antarctic Place-Names Committee) na cześć amerykańskiego kontradmirała Richarda Byrda (1888–1957), badacza Antarktydy[2] .
Lodowiec Byrda leży na Ziemi Wiktorii w Antarktydzie Wschodniej. Ma ok. 160 km długości[a][3] . Przecina Góry Transantarktyczne pomiędzy pasmem Britannia Range (nazwanym od okrętu HMS „Britannia”[4] ) a Churchill Mountains[2] . Góry Transantarktyczne w rejonie Lodowca Byrda są przecięte przez głęboką dolinę – pomiary przeprowadzone w lecie 2008/09 wykazały, że podłoże skalne kontynentu obniża się w tym miejscu do ok. 2870 m p.p.m., niżej niż zmierzono gdziekolwiek indziej, poza dnem oceanów[5].
Lodowiec odprowadza lód z istotnej części Płaskowyżu Polarnego w kierunku wschodnim, do Lodowca Szelfowego Rossa na Morzu Rossa, uchodząc koło Barne Inlet[2] . Zlewnia lodowca zajmuje ok. 1070400 km²[6] . Przepływ lodowca szacowany jest na 22,32 ± 1,72 km³ a-1(stan na 2011 rok)[6] .
Lodowiec został zbadany podczas nowozelandzkiej ekspedycji trans-antarktycznej w latach 1956–1958[7] . Kolejne badania glacjologiczne prowadzono w latach 1960–1962, kiedy przebadano siedem lodowców spływających do Lodowca Szelfowego Rossa[6] . Lodowiec Byrda był wówczas najszybciej płynącym, z prędkością ok. 840 ± 80 m a-1[6] . Badania prędkości powierzchniowej przeprowadzono w latach 1978-1979[6] . Kolejne badania prowadzono przy użyciu technik satelitarnych[6] .